Oczywiście w tym czasie zmienia się również ich rola.

W wiek XX wchodzą dżinsy jako odzież robocza następnie wojskowa. Cały czas usatysfakcjonowani ich wytrzymałością są farmerzy. Trwają więc w swoim robotniczym pochodzeniu i trudno powiedzieć, kto pierwszy dostrzegł w nich możliwość zmiany statusu.

Niewątpliwie pomogła reklama. W roku 1935 Vogue zamieszcza zdjęcia modelek jako pań z towarzystwa ubranych w dżinsowe spodnie.

Jedną z pierwszych kobiet była Iris Apfel urodzona w 1921 roku amerykańska bizneswoman i ikona mody. Projektantka wnętrz Białego Domu dla 9 prezydentów USA: Trumana, Eisenhowera, Nixona, Kennedyego, Johnsona, Cartera, Regana i Clintona.

Iris wpadła na pomysł skojarzenia dżinsów i turbana oraz ogromnych rozmiarów kolczyków. W jednym ze swoich wywiadów opowiadała o błaganiach, jakie musiała wznosić do sprzedawcy w sklepie dla wojskowych zanim ten sprzedał jej parę dżinsów. Tak zaczynała się ta nieco już inna historia dżinsów. W latach 50-tych panie zakładały je na mokro, żeby stan ich dopasowania był idealny. Po filmie „Buntownik bez powodu” z Jamesem Deanem te spodnie robią prawdziwą karierę. Lata 60-te to szał hippisowski, David Bowie i Mick Jagger.

W tym mniej więcej czasie mamy w Polsce ersatz odpowiednik typu, teksasy, czy szariki. Te prawdziwe mogliśmy sobie kupić za dolary lub bony w Peweksie. Po latach nieco słabszych dla ubiorów dżinsowych w modzie, za sprawą Kate Moss wracają tzw. rurki – i ich popularność trwa. Mówi się, że w dżinsach jest coś ponad czasowego, a levisy 501w uniwersalnym kroju to hit, który sprawdza się zawsze i to niezależnie od płci. A teraz krótkie kalendarium..

1905 - legendarne 501

1922 - powstaje krój klasyczny,

1926 - zastosowano zamek błyskawiczny

1938 - pierwsze modele dla kobiet

1954 - era czarnych obcisłych, jak miał Elvis (a podobno ktoś go widział )

1971 - A. Warhol i okładka dla czasopisma The Rolling Stones.

Rocznie sprzedaje się dżinsów za około 20 miliardów dolarów.

Posłuchaj: