O jej losach na podstawie powieści Józefa Ignacego Kraszewskiego zatytułowanej „Hrabina Cosel” nakręcono serial fabularny pod tym samym tytułem.

Pochodziła ze szlacheckiej holsztyńskiej rodziny. Jej ojciec był oficerem w armii króla Danii. W roku 1703 poślubiła saskiego ministra Adolfa Magnusa Hoyma, który był jednym z najważniejszych ministrów księcia Saksonii i polskiego króla, a jednocześnie posiadaczem dóbr i pałacu w Sławięcicach. W styczniu 1704 r. na balu u małżonki księcia Krystyny Eberhardyny Anna Konstancja po raz pierwszy spotkała się z królem Augustem II Mocnym. Narodziło się uczucie, które przetrwało wiele lat i zaważyło na całym życiu hrabiny Cosel.

Już w kwietniu 1704 r. małżonkowie von Hoym przeprowadzili separację. Romans ujrzał światło dzienne gdy w grudniu 1704 r. wybuchł pożar w drezdeńskim pałacu von Hoymów. Książę elektor gdy otrzymał wiadomość o pożarze z miejsca wskoczył na konia i pognał ratować kochankę. Wkrótce zaproponowano jej stanowisko oficjalnej metresy króla.

Król pomógł jej przeprowadzić rozwód i dla swej kochanki wystarał się u cesarza o tytuł hrabiny Cosel. Bardzo wątpliwe jednak czy hrabina przebywała w swej tytularnej Ziemi Kozielskiej. Nie posiadała tu żadnego osobistego majątku.

Przebywała głównie w Dreźnie, gdzie przez 10 lat była jedną z najbardziej wpływowych osób. Wydawała rocznie około 100 000 talarów, co było kwotą wystarczającą dla rocznego utrzymania 8000 żołnierzy. Myliłby się jednak ten, kto by sądził, że hrabina wydawała królewskie dotacje na wojsko. Utrzymywała wystawną rezydencję, liczną służbę, urządzała bale, kupowała liczne stroje, prowadziła też zakulisową działalność polityczną. Kiedy król w roku 1713 próbował ograniczyć jej wpływy przystąpiła do spisku na jego życie, a następnie uciekła do Berlina. Pojmano ją w Wittemberdze i jako zdrajczynię oddano pod sąd. Skazano ją na więzienie w zamku Stolpen na Łużycach. Spędziła tam 49 lat. Zmarła 31 marca 1765 r.