Duchowny powiedział, że renowacji poddano osiem kaplic na dróżkach wokół sanktuarium, a także trzy budynki drewniane w bezpośredniej bliskości kalwaryjskiej bazyliki.

„W kaplicach na dróżkach konserwację przeszły ołtarze oraz wnętrza. Wymieniono posadzki, odnowiono stolarkę okienną i drzwi. Druga część remontu – dachy i elewacje – będzie kontynuowana latem, gdy pojawią się warunki sprzyjające osuszaniu budynków. Ich zawilgocenie było bardzo wysokie, dlatego konserwatorzy zdecydowali o pozostawieniu kaplic przez dłuższy czas bez zewnętrznych tynków” – powiedział o. Tarsycjusz.

Renowacji poddane zostały drewniane budynki przy sanktuarium. W jednym z nich stworzona została ekspozycja muzealna „Wiara i sztuka”.

„Muzeum będzie dostępne dla zwiedzających z początkiem czerwca. Wystawa opowiada o najważniejszych wątkach duchowości naszego zakonu (bernardynów – PAP). Tematyka pasyjna jest reprezentowana głównie przez obrazy i rzeźby. Wśród nich najcenniejszą jest Chrystus – Serafin, XV-wieczna rzeźba z klasztoru bernardynów w Skępem. Kolejna sala jest poświęcona Kalwarii i misterium Męki Pańskiej. W następnej wystawiono zabytkowe szaty liturgiczne oraz kielich i mszał św. Jana Pawła II, których używał, sprawując w sanktuarium ostatnią mszę św. w ojczyźnie” – powiedział duchowny.

W jednej z sal zaprezentowano eksponaty związane z bractwami gromadzącymi się przy bernardyńskich klasztorach.

„Znajdują się tam również pamiątki związane z rodziną Zebrzydowskich, jak obraz Michała Archanioła, który był własnością Mikołaja Zebrzydowskiego, a także szkaplerz hetmana Stanisława Żółkiewskiego” – oznajmił o. Tarsycjusz.

W dwóch kolejnych, sąsiadujących ze sobą budynkach, umieszczono wyposażenie służące prowadzeniu warsztatów i spotkań dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Bernardyn powiedział, że choć oficjalne otwarcie jeszcze nie nastąpiło, to zajęcia się odbywają. Zrealizowano sześć edycji warsztatów plastycznych dla dzieci „Sukienka dla mamy” oraz dwie edycje zajęć „Moje miejsce – moje dziedzictwo”. Dzieci poznawały historię i walory swojej małej ojczyzny. Rozpoczęły się też wykłady o sztuce i architekturze sanktuarium i okolic.

O. Tarsycjusz dodał, że wędrując po dróżkach wokół sanktuarium można uczestniczyć w grze terenowej „Złota Róża”.

„Dostępna w ośmiu wersjach językowych jest przeznaczona dla dzieci i młodzieży. Polega na udzielaniu poprawnych odpowiedzi na pytania, które wyświetlają się w odpowiednich punktach wędrówki. Gra pozwala poznać historię sanktuarium i jego otoczeniem, a także dostrzec walory przyrodnicze i historyczne kalwaryjskich dróżek. Za każdą poprawnie udzieloną odpowiedź gracz otrzymuje płatek złotej róży. Należy skompletować cały kwiat” – powiedział ojciec bernardyn.

Prace renowacyjne rozpoczęły się wiosną 2022 r. Zostały zrealizowane w ramach program „Dziedzictwo sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej na Szlaku UNESCO”. Kosztowało to 2,6 mln euro. Kalwaryjskie sanktuarium pozyskało na ten cel fundusze z Mechanizmu Finansowego EOG – 1,88 mln euro, a także z ministerstwa kultury – 332,1 tys. euro. Wkład własny wyniósł 390,7 tys. euro.

Sanktuarium zrealizowało projekt w partnerstwie z opiekunami norweskiego kościoła w Urnes. To najstarsza zachowana drewniana świątynia klepkowa w Norwegii. Powstała w XII w.

Kalwaryjskie sanktuarium jest jednym z głównych ośrodków kultu pasyjnego i maryjnego w Polsce. Pierwszym fundatorem był w 1602 r. był wojewoda krakowski Mikołaj Zebrzydowski. Klasztor i kościół zostały wzniesione w latach 1604-1609. Od początku opiekują się nimi bernardyni. Równolegle wybudowano dróżki przypominające kompozycją topograficzną i architektoniczną miejsca święte w Jerozolimie. Łączą one ze sobą 41 obiektów sakralnych.

Zespół architektoniczno-krajobrazowy i park pielgrzymkowy w Kalwarii Zebrzydowskiej został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO 1 grudnia 1999 r. w Marakeszu (Maroko). (PAP)

Autor: Marek Szafrański

szf/ joz/