Choć pozostają zamknięci często przez kilkanaście już lat, dobrze pamiętają, jak wygląda gwiazdka po drugiej stronie murów. Zapytaliśmy o podejście do świąt w strzeleckim zakładzie karnym numer 2.

- Osoby przesiadujące w więzieniu krótki okres nie mogą porównać tego czasu z więźniami osadzonymi od bardzo dawna. Wtedy mówimy o pewnej codzienności, a święta są kultywowane jedynie przez pamiętających. Tutaj mamy do czynienia z różnymi wyznaniami - bywa, że trzej więźniowie z jednej celi wyznają trzy różne religie. Wtedy obchodzę wigilię sam - w sercu - ewentualnie mogę przejść do innej celi, gdzie przebywają wierzący - mówi jeden z mężczyzn skazanych na 25 lat więzienia.

Osadzeni przyznają jednocześnie, że za murami nie da się stworzyć prawdziwie świątecznego klimatu. – Najbardziej brakuje rodziny – podkreśla drugi skazany, przebywający za kratami od 2000 roku.

- Bardzo tęsknię za świętami spędzanymi z dziećmi. Dla mnie to jest najgorszy ból, bo za każdym razem córka pyta z tęsknotą i błaganiem wręcz w głosie, kiedy wreszcie spędzę z nią Boże Narodzenie. Nie możemy być z dziećmi, mimo że one bardzo tego chcą. Byłem już 16 razy na przepustce, ale na święta jeszcze nie mogę pojechać - mówi.

Kilka grup wyznaniowych włączyło się aktywnie w organizację świątecznych spotkań w strzeleckiej „dwójce”.