Jan Cybis urodził się 16 lutego 1897 roku we wsi Wróblin pod Głogówkiem. Do historii sztuki przeszedł przede wszystkim jako współtwórca artystycznej grupy kapistów.

Lata pierwszej wojny światowej spędził w okopach jako pruski żołnierz. Zaraz po zakończeniu wojny jesienią 1918 r. rozpoczął studia prawnicze, które porzucił już w rok później aby rozpocząć naukę we wrocławskiej Akademii Sztuki i Przemysłu Artystycznego. Tam pozostawał pod wpływem Otto Muellera.

W roku 1921 przeniósł się do Krakowa gdzie uczył się w Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach Józefa Mehoffera, Ignacego Pieńkowskiego i Józefa Pankiewicza. W roku 1924 wyjechał do Paryża, gdzie dał się poznać jako współtwórca grupy kapistów.

Kapiści zwani także kolorystami byli to malarze polscy głównie uczniowie Józefa Pankiewicza, którzy hołdowali zasadzie dominacji kolorów w pejzażach. Ich obrazy cechowały przyjemne ciepłe barwy i stronienie od popularnej wcześniej w malarstwie dominującej czerni i ciemnych barw.

Nazwa grupy Kapiści pochodziła od liter skrótu nazwy organizacji o przydługiej nazwie Komitet Paryskiej pomocy dla wyjeżdżających studentów na studia malarskie do Francji.
Jan Cybis wykształcił własny styl, którego charakterystycznymi cechami były swobodna, zróżnicowana fakturą i ekspresyjne plamy. Styl ten nawiązywał do francuskiego postimpresjonizmu.

Największy wpływ na jego artystyczne zainteresowania wywarły estetyczne koncepcje Cezanne'a i Bonnarda. Malował głównie pejzaże i martwe natury.

Po powrocie do Polski w roku 1937 objął funkcję redaktora naczelnego Głosu Plastyków. W 1945 zamieszkał w Warszawie, gdzie został profesorem ASP, ale bardzo często przyjeżdżał do Opola. W latach 1955–57 wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie.

Jan Cybis zmarł 13 grudnia 1972 roku w Warszawie. Po jego śmierci ustanowiono doroczną nagrodę malarską jego imienia. Największy zbiór jego obrazów i szkiców znajduje się w Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu i jest eksponowany w galerii jego imienia przy rogu ulic Ozimskiej i Kołłątaja.