Przyszedł na świat jeszcze pod koniec XIX wieku w Wojnowicach. Po kończeniu gimnazjum trafił na kurs przeszkolenia wojskowego .W czasie I wojny walczył w armii niemieckiej. Ciężko ranny w czasie działań wojennych musiał odejść z armii. Był już wtedy podpułkownikiem.

W 1918 roku zaangażował się w przygotowanie Powstania Wielkopolskiego, a potem już po wybuchu był jednym z dowódców na froncie zachodnim. Został dowódcą V Okręgu Wojskowego w Grodzisku Wielkopolskim. Uczestniczył też w obradach Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu. Walczył też w czasie wojny z bolszewikami w 1920 roku. Później objął też dowództwo w 23 Dywizji Piechoty.

Jak się miało okazać losy oficerów niemieckich, którzy zaraz po pierwszej wojnie zaangażowali się w walkę o niepodległość Polski były często bardzo skomplikowane . Taką krętą drogę przeszedł Zenkteller. Najpierw ciężko ranny wojsku niemieckim musiał opuścić armię. Jednak już za kilka miesięcy podjął walkę tym razem z Niemcami za co został odznaczony najwyższym polskim odznaczeniem wojennym Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

W II Rzeczypospolitej był członkiem Kapituły Orderu „Odrodzenia Polski” ważnego państwowego odznaczenia. Po odejściu z wojska jako właściciel ziemski do 1939 roku gospodarował w swoim majątku w Mieściskach.

Po wybuchu II wojny został wysiedlony z wielkopolski do Generalnej Guberni trafił do Jędrzejowa ,gdzie spędził resztę życia. Zmarł prawie 10 lat po wojnie w 1955 roku w zupełnym zapomnieniu.

Powróćmy jednak do powstania W pierwszych dniach powstańcy opanowali tereny zakreślone linią „Korfantego”. W drugiej fazie powstania między 11 a 20 maja powstańcy umocnili się na zdobytych rubieżach, i bronili zdobytych już miejscowości. W trzecim etapie między 21 maja a 6 czerwca doszło do gwałtownych walk podczas kontrakcji niemieckiej.

Wtedy też rozegrała się bitwa o Górę Świętej Anny, którą powstańcy polscy utracili oraz o Kędzierzyn. Powstańcy nie dopuścili jednak do przerwania linii frontu i do wtargnięcia Niemców w głąb okręgu przemysłowego.

Warto jeszcze przypomnieć, że właśnie w czasie trwającej kontrofensywy niemieckiej miejsce Mielżyńskiego zajął ppłk Kazimierz Zentkeller, który zresztą doświadczenie wojskowe zdobywał zresztą tak jak i Mielżyński w czasie Powstania Wielkopolskiego.

Na koniec przypomnijmy . W trzecim powstaniu śląskim po stronie polskiej brało udział pomiędzy 30 a 40 tysięcy miejscowych Górnoślązaków, w tym część kadry dowódczej, około 700 oficerów, 1300 podoficerów i 7000 szeregowych żołnierzy Wojska Polskiego, a także kilka tysięcy ochotników z głębi Polski, głównie z dużych miast – Poznania, Bydgoszczy, Warszawy, Łodzi, Częstochowy, Sosnowca, Krakowa i Lwowa.