Paryż - olimpijskie ciekawostki
W Paryżu, w igrzyskach 1924 roku, amerykański lekkoatleta Robert Le Gendre uzyskał w skoku w dal wynik lepszy od rekordu świata - 7,72 m, ale nie został mistrzem olimpijskim w tej konkurencji. Rezultat ten osiągnął bowiem w... pięcioboju, w którym zajął trzecie miejsce. Zwycięzca skoku w dal, rodak wieloboisty William DeHart Hubbard, osiągnął 7,44 m. Ówczesny rekordzista świata, inny Amerykanin Edward Orval Gourdin, szczycił się wynikiem 7,70 m.
x x x
W igrzyskach 1912 roku w Sztokholmie zapaśnicy stylu klasycznego Fin Alfred Asikainen i Rosjanin Martin Klein zmagali się ponad... 11 godzin. Nie było wówczas limitowanego czasu walk. Klein w końcu zwyciężył, ale był tak wyczerpany, że nie zdołał wyjść na matę do finałowego pojedynku i został wicemistrzem olimpijskim.
x x x
Duńska amazonka Lis Hartel zdobyła srebrny medal igrzysk 1950 roku w Helsinkach w konkurencji ujeżdżenia, choć trzeba było wsadzać ją i zdejmować z siodła. Cierpiała bowiem na schorzenie kręgosłupa, wywołane przebytą w dzieciństwie chorobą polio.
x x x
W 1928 roku w igrzyskach w Amsterdamie sześć z ośmiu startujących na 800 m biegaczek zasłabło po przekroczeniu linii mety. Kiepskie metody treningowe i ostre słońce sprawiły, że kobiety nie wytrzymały trudu rywalizacji na dwa okrążenia. Przerażeni działacze lekkoatletyczni i oficjele MKOl wykreślili z programu igrzysk, aż do 1960 roku, tak trudny dla pań dystans. Obecnie kobiety startują także w maratonie (42 km i 195 m).
x x x
W igrzyskach 1908 roku w Londynie bieg maratoński wytyczono na trasie długości 26 mil (41 km i 843 m). Jednak organizatorzy postanowili zrobić ukłon wobec rodziny królewskiej i dystans przedłużono o 385 jardów (ok. 352 m), by meta wypadła na wprost loży. Koronowane głowy chciały obejrzeć zwycięzcę z bliska. Potem, w 1912 roku w Sztokholmie, powrócono do krótszego dystansu (40 km 75 m), by w 1920 w Antwerpii ponownie go wydłużyć. Od olimpiady w Paryżu w 1924 roku długość maratonu wynosi do dziś 42 km 195 m.(PAP)
pp/