Twórcy wrocławskiej wystawy zwracają uwagę na bogactwo mineralne województwa świętokrzyskiego, które jest – jak podkreślono – jednym z najstarszych geologicznie obszarów w Europie. Występują tu złogi piaskowców, wapieni, rudy żelaza, miedzi i ołowiu, a także wyjątkowy krzemień pasiaty.

„Wystawa +Ruch tektoniczny+ może być dobrym punktem wyjścia, by zastanowić się nad bogactwem i różnorodnością materiałów budowlanych, jakie występują w poszczególnych regionach naszego kraju” – podkreślił dyrektor wrocławskiego Muzeum Architektury Michał Duda.

Ekspozycja prezentuje najważniejsze obiekty architektoniczne Kielecczyzny - od szpitali i szkół, które powstały przed II wojną światową, poprzez socrealistyczne gmachy wznoszone w latach 50. XX w., aż po ogromne osiedla i ekspresyjne konstrukcje okresu późnego modernizmu.

Założenia architektoniczne przedstawiane są tu za pomocą zdjęć i oryginalnych rysunków, ale też filmów czy porcelanowych makiety inspirowanych ćmielowską ceramiką. Zwiedzający mogą również zobaczyć fragmenty lokalnych surowych skał wykorzystywanych w budownictwie.

Kacper Kępiński, kurator wystawy oraz autor przewodnika architektonicznego towarzyszącego wystawie, zwrócił uwagę, że bogactwo świętokrzyskiej architektury nie wynika z liczby wybitnych realizacji czy nazwisk projektantów. „Najciekawsze w historii tutejszej architektury są jej ciągłość, współistnienie z krajobrazem i wykorzystywanie naturalnych bogactw” – powiedział Kępiński.

Kurator podkreślił też, że czerpanie z tradycyjnych technik, praca w skomplikowanym terenie i walory krajobrazowe sprawiły, że architektura regionu wykształciła cechy indywidualne. „Płynie z nich dla współczesnych architektów i architektek wielka lekcja pokory oraz szacunku dla bogactw naturalnych i dla tradycji budowlanych Kielecczyzny” – mówi.

Kępiński zwrócił też uwagę, że Kielecczyzna obfituje w autorskie rozwiązania będące efektem twórczej współpracy architektów i artystów. „Zaprojektowane przez Andrzeja Grabiwodę foyer Kieleckiego Centrum Kultury, z chromowanymi żyrandolami i niesamowitymi płaskorzeźbami Adama Wolskiego, stanowi dziś jeden z najcenniejszych przykładów architektury wnętrz z czasów PRL w skali Polski” – podkreślił kurator.

Ekspozycja powstała przy współpracy z Narodowym Instytutem Architektury i Urbanistyki. Wystawę można zwiedzać do końca września.(PAP)

autor: Piotr Doczekalski

pdo/ dki/