Marzenia przedstawicieli surfingu o szansie na olimpijskie medale ziściły się w sierpniu 2016 roku, gdy zapadła decyzja, że znajdzie się on w programie igrzysk w Tokio. Szef światowej federacji Fernando Aguerre przyznał wówczas, że starania te trwały 22 lata.

Uczestnicy igrzysk używają deski o długości ok. 1,8 metra. Sędziowie przyznają punkty, oceniając m.in. poziom trudności manewrów i ich wykonanie. W pierwszej rundzie w jednej turze wystąpi czwórka zawodników, w drugiej piątka, a od trzeciej rywalizacja będzie przebiegać systemem "jeden na jeden". Na każdym etapie surferzy mają 30 minut na złapanie tylu fal, ile chcą - do ostatecznego wyniku wliczane są tylko dwie najlepsze. Wręczane są dwa złote medale - po jednym dla kobiety i mężczyzny.

W sporcie tym zazwyczaj dużą rolę odgrywa aura. W Tokio surferzy trafili na sezon tajfunowy u szczytu japońskiego lata.

Podczas igrzysk paryskich miejscem ich zmagań natomiast na Tahiti w Polinezji Francuskiej, co oznacza, że po raz pierwszy w historii rywalizacja w jednej imprezie odbędzie się na... dwóch kontynentach. Teahupo'o, gdzie surferzy będą walczyć o medale, od lat gości najlepszych sportowców tej dyscypliny w zawodach Pucharu Świata. Tamtejsza wioska olimpijska, składająca się z tymczasowych obiektów wzorowanych na tradycyjnych polinezyjskich domach zwanych "fares", zostanie przeniesiona i ponownie wykorzystana jako mieszkania socjalne, z korzyścią dla społeczności lokalnych.

Obiektem sporu była natomiast wieża sędziowska. Budowa nowej, aluminiowej wieży budziła kontrowersje wśród miejscowych organizacji ekologicznych, które optowały za pozostawieniem przy plaży - po dokonaniu niezbędnych napraw i konserwacji - dotychczasowej, drewnianej konstrukcji.

Komitet Organizacyjny igrzysk obstawał jednak za nową, gdyż stara, użytkowana podczas zawodów od kilkunastu lat, nie spełniała współczesnych standardów i wymogów bezpieczeństwa. Po miesiącach sporów i akcji protestacyjnych zwyciężyła ostatecznie koncepcja, żeby postawić całkiem nowy obiekt.(PAP)

pp/