NIK skontrolowała, jak Ministerstwo Pracy oraz wybrane 24 powiatowe urzędy pracy realizują programy aktywizacji tej grupy.

W raporcie stwierdzono, że pracodawcy uzyskują z programów 50+ dodatkową siłę roboczą, nie ponosząc kosztów. Jednak nie przedłużają umów, a urzędy pracy nie mają odpowiednich instrumentów prawnych na wyegzekwowanie przedłużenia umowy zatrudnionym.

Najgorzej wypadają różnego rodzaju staże. Zatrudnienia nie znalazła ponad połowa ich uczestników (55 procent). Z kolei przyznawanie bezrobotnym świadczeń na podjęcie własnej działalności gospodarczej traktowane była jako substytut świadczeń społecznych. Ponad połowa firm nie przetrwała. Najbardziej skuteczne było refundowanie pracodawcy kosztów wyposażenia stanowiska pracy. Osoby zatrudnione w ten sposób pracowały dwa lata. Jednak po tym terminie tylko 40 procent kontynuowało pracę.

NIK zwróciła także uwagę, że wskaźniki efektywności zatrudnienia, na podstawie których Ministerstwo Pracy ocenia sytuację, są zbyt optymistyczne i nie oddają prawdziwej skali problemu, bo nie uwzględniają trwałości rezultatów.

Oprac. Roman Juranek.