- Ten obiekt widnieje na mapach z 1875 roku – mówi Grzegorz Naumowicz, powiatowy konserwator zabytków w Kędzierzynie-Koźlu. - Jest to studnia zapewne starsza od tej daty, w której sporządzono mapę. Najpewniej pochodzi ona z czasu funkcjonowania tutaj twierdzy kozielskiej, czyli mamy tu na myśli lata 1744 – 1874.

Odkrycia dokonano na południowy zachód od budynku na kozielskiej wyspie. Cembrowina studni jest murowana na zaprawie z profilowanej cegły ceramicznej. Wydaje się, że górna część cembrowiny wymurowana jest z cegły o mniejszych wymiarach niż głębsze partie.

Szacowana głębokość studni do widocznego dna wynosi ok. 8-10 m, średnica to ok. 1,5 m. We wnętrzu znajdują się dwie rury, jedna ceramiczna, a druga metalowa. Wokół rury ceramicznej ściana jest opracowana, co może wskazywać na powstanie tego elementu w tym samym czasie co cembrowiny. Rura metalowa została wprowadzona do wnętrza studni poprzez wtórne przebicie.