- Podczas prac pojawiały się niewielkie problemy. Największym z nich było żeby uzyskać proporcje Junony tak, by jej twarz była symetryczna. Ogólnie zależało nam na tym, żeby wyszła dobrze, tak jak teraz wygląda - mówi Ewa Dębicka, jedna z twórców opolskiej Junony.

Odwzorowanie nie było łatwym zadaniem, ze względu na niewielką ilość źródeł przedstawiających przedwojenną Junonę.

- Zdjęcia, które zachowały się były bardzo niewyraźne. Trudno było na ich podstawie zrobić taką właśnie rzeźbiarską kopię. Nie ukrywam, że wzorowaliśmy się na oryginalnej rzymskiej Junonie. Mieliśmy kilka małych zdjęć, które wykorzystaliśmy do tego celu - mówi prof. Marian Molenda, koordynator prac nad powstaniem pomnika.

Opolska Junona była jedną z perełek architektonicznych przedwojennego Opola. Powstała w 1857 roku, w ramach promocji pierwszej opolskiej cementowni Friedricha Grundmana. W 1867 roku podczas wystawy w Paryżu zdobyła wyróżnienie. Zaginęła bez śladu podczas stacjonowania wojsk sowieckich w 1945 roku.