Władze Opola zgodziły się na jego utworzenie, ale nie wpłynęła żadna oferta od organizacji pozarządowych czy kościelnych. Jak twierdzi s. Ewa Jędrzejczak SMCB, opiekująca się podobnym miejscem we Wrocławiu, dzięki działalności okna udało się już uratować życie wielu dzieciom.

- Każde dziecko, które się pojawia, a trafiło ich do okna życia trzynaścioro, jest dla nas ogromną radością, cieszy nas, że udało się mu dać nową szansę - uważa s. Ewa Jędrzejczyk. - Jednego dziecka nie udało się uratować, bo w zasadzie znalazłyśmy je już martwe. Był to skrajny wcześniak, który prawdopodobnie miałby małe szanse na przeżycie nawet wtedy, gdyby urodził się w szpitalu. Dwanaścioro innych trafiło do naszych rąk, a wiele innych przypadków nie musiało być oddanych do okna życia, bo przy odpowiedniej opiece mamy zrezygnowały z decyzji oddania dziecka i same je wychowują.

- Skorzystanie z okna życia powinno być ostatecznością, a nie stałym rozwiązaniem problemu - uważa publicysta Tomasz Terlikowski. - Matka, która urodzi dziecko, ma naprawdę wiele możliwości pomocy, wystarczy tylko ich poszukać. Jest możliwość zwyczajnej adopcji, oddania dziecka i rezygnacji z niego w szpitalu. To rozwiązanie dużo lepsze dla wszystkich uczestników: i dla matki, która ma trochę więcej czasu ,by podjąć decyzję, i dla dziecka, które ma szansę, kiedy osiągnie pełnoletniość, by poznać historię rodziny - dodaje

- Samo okno życia nie załatwia sprawy, ważne by otoczyć opieką matkę, która decyduje się zostawić noworodka w tym miejscu - mówi ks. dr Jerzy Dzierżanowski, dyrektor Diecezjalnej Fundacji Ochrony Życia. - My na Opolszczyźnie jesteśmy już trochę dalej niż okna życia. Tworzymy pewien system pomocy matce i wsparcia udzielanego czy telefonicznie, czy przez pracowników domu matki i dziecka, poradni rodzinnej czy całego systemu rodzin zastępczych i ludzi przygotowanych do tego. Boję się takiej sytuacji, że w opinii osób okno życia rozwiąże sprawę dzieciobójstwa - dodaje szef organizacji.

Jak twierdzi ks. Dzierżanowski, ważnym sposobem walki z problemem porzucania małych dzieci powinna być odpowiedzialna edukacja młodzieży.