Polska Wojskowa Jednostka Specjalna została powołana na mocy postanowienia rządu PRL z dnia 3 listopada 1973 roku. Jej celem było wsparcie procesu pokojowego na Półwyspie Synaj po wojnie izraelsko-egipskiej. Misja ta rozpoczęła się 26 listopada tego samego roku, a zakończyła się w listopadzie 1979 roku.

W ciągu sześciu lat trwania wzięło w niej udział 10 zmian. Trzecią zmianę pełniącą służbę w błękitnych hełmach od 15 listopada .1974 roku do 15 maja 1975 roku, tworzyło w całości 966 żołnierzy ze stacjonującej w Opolu 10 sudeckiej dywizji pancernej. Dowódcą tej zmiany był pułkownik dr Tadeusz Cepak.

Wojna izraelsko-arabska znana pod nazwą Wojna Jom Kippur trwała zaledwie 20 dni. Rozpoczęła się 6 października 1973 roku czyli w dniu żydowskiego święta Jom Kippur, podczas którego obowiązuje całkowity post oraz zakaz pracy.

Działania zbrojne rozpoczęły się od wspólnego uderzenia na Półwysep Synaj połączonych sił Egiptu i Syrii. Po sforsowaniu Kanału Sueskiego celem ataku stały się pozostające pod kontrolą Izraela od wojny sześciodniowej w 1967 roku Wzgórza Golan.

Przez pierwsze trzy dni Egipcjanie i Syryjczycy posuwali się naprzód. Trzeciego dnia doszło do przesilenia na Wzgórzach Golan wojska izraelskie przejęły inicjatywę i wyparły ze Wzgórz wszystkie oddziały syryjskie.

Na Półwyspie Synaj Izraelczycy zlokalizowali słaby punkt na styku dwóch armii, które przekroczyły Kanał Sueski i uderzeniem w ten styk odcięły jedną trzecią egipską armię od zaplecza. Zmusiło to rząd Egiptu do przyjęcia 26 października podanych przez Izrael warunków zawieszenia broni.

Już 13 listopada w Egipcie wylądowała grupa 13 polskich oficerów, których zadaniem było rozpoznanie sytuacji na miejscu. Niecałe dwa tygodnie później wylądowała pierwsza zmiana polskich żołnierzy w błękitnych hełmach. Polscy żołnierze podlegali komendzie sił Narodów Zjednoczonych w skrócie UNEF. Kontyngent pokojowy tworzyły wojska 12 państw.

Rozlokowanym w trzech bazach: Kair, Ismailia i Suez Polakom postawiono zadania obejmujące działania inżynieryjne, takie jak budowa polowych stacji uzdatniania wody i ujęć wody pitnej, saperskie czyli rozminowywanie terenów znajdujących się pod kontrolą wojsk pokojowych oraz zadania transportowe czyli zaopatrywanie batalionów operacyjnych, transport żołnierzy i materiałów w strefie rozjemczej. Czwartą sferą działania polskich żołnierzy było prowadzenie szpitala polowego.