Międzynarodowe Zawody Samolotów Turystycznych Challenge 1934 rozpoczęły się 28 sierpnia 1934 roku. Były czwartym i ostatnim konkursem z cyklu Challenge. Zgodnie z zasadą organizatorów - Międzynarodowej Federacji Lotniczej - odbywały się w kraju, którego zawodnicy wygrali poprzednią rywalizacje. Polska była gospodarzem w 1934 roku, ponieważ dwa lata wcześniej zwycięzcami w Berlinie zostali Franciszek Żwirko i Stanisław Wigura.

Konkurs Challenge 1934 był przygotowany przez Aeroklub Polski. Większość imprez odbywała się na lotnisku na Polu Mokotowskim, nieliczne na Okęciu. Oprócz zwycięskiej załogi Bajan-Pokrzywka, w pierwszej dziesiątce - na drugim i siódmym miejscu - znalazły się jeszcze dwa nasze zespoły, także na RWD-9.

Celem zawodów była popularyzacja lotnictwa turystycznego, a także ocena umiejętności pilotów. Każda z edycji składała się z trzech osobno punktowanych konkurencji: prób technicznych samolotów, próby szybkości maksymalnej oraz lotu okrężnego wokół Europy. Trasa liczyła ponad dziewięć i pół tysiąca kilometrów i przebiegała wokół Europy i północnej Afryki. Załogi w czasie rajdu wykonywały 27 lądowań na wyznaczonych lotniskach.

Nagrodą za wygraną w konkursie było 100 tysięcy franków francuskich.

(więcej)

W Challenge 1934 brały udział zespoły z czterech krajów, z: Polski, Niemiec, Włoch i Czechosłowacji. Ekipy składały się z dwóch osób: pilota i mechanika. Polskę reprezentowało 11 załóg, latających na samolotach RWD-9. Maszyny zostały wyprodukowane specjalnie na zawody lotnicze. Ich silniki, zarówno w samolocie Bajana, jak i drugiego w klasyfikacji Płonczyńskiego, skonstruował inżynier Stanisław Nowkuński.

W założeniu organizatorów zawody były konkursem samolotów turystycznych, dlatego musiały wziąć na pokład co najmniej dwie osoby. Większość maszyn była szybkimi dolnopłatami.

Zwycięzcami klasyfikacji generalnej była polska załoga - pilot Jerzy Bajan i mechanik Gustaw Pokrzywka. Ich sukces był wynikiem umiejętności pilotażowych, a także zaawansowanej technologii samolotu RWD-9.

Konkurs Challenge 1934 był ostatnim z serii tych zawodów. Dzięki zwycięstwu polskich lotników, nasz kraj otrzymał prawo organizacji następnych zawodów, jednak zrezygnował ze względu na duże koszty. Żadne inne państwo nie chciało podjąć się przygotowań, przewidując zbliżającą się wojnę i kierując rozwój swojego lotnictwa na samoloty wojskowe. Polacy zatrzymali na stałe puchar przechodni Challenge i tytuł zwycięzcy serii.

Sukces Bajana i Pokrzywki potwierdził naszą pozycję lidera w lotnictwie turystycznym na arenie międzynarodowej. Przyczynił się też do popularyzacji lotnictwa wśród polskiego społeczeństwa.

Lata 30. ubiegłego wieku, to pasmo wielkich sukcesów polskich lotników sportowych. Oprócz dwukrotnego zwycięstwa na Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge (1932 i 1934), byliśmy czterokrotnymi laureatami Międzynarodowych Zawodów Balonów Wolnych - Pucharu Gordona Bennetta.

Wielkim osiągnięciem lotniczym w okresie międzywojennym był samotny lot przez Atlantyk Stanisława Skarżyńskiego na jednomiejscowym samolocie RWD5-bis przystosowanym do lotów sportowych w 1933 roku. Pilot wystartował z Saint Louis w Senegalu i przeleciał do Maceió w Brazylii.