20 czerwca obchodzony jest Światowy Dzień Uchodźcy ustanowiony przez ONZ w 2000 r. Jego celem jest upamiętnienie siły i odwagi ludzi, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia swojego kraju, aby uniknąć konfliktów lub prześladowań. W tym roku obchody koncentrowały się na solidarności z uchodźcami.

W Centrach Pomocy Migrantom i Uchodźcom Caritasu w całym kraju odbyło się w sumie 28 wydarzeń kulturalnych i pikników rodzinnych. Dodatkowo 19 miast zadeklarowało udział w Akcji Krwiodawstwa "Kropla Dobra".

W ramach obchodów w stolicy po wystawie stałej Muzeum Warszawy pt. "Warszawa wpadła mi oko" oprowadzali uchodźcy i migranci inaugurując tym samym nowy projekt Muzeum Warszawy i Polskiego Forum Migracyjnego o tym samym tytule. Na Rynku Starego Miasta odbyły się także warsztaty z kuchni świata oraz międzykulturowa kolacja, podczas której można było zakosztować kuchni afgańskiej.

Według danych Urzędu do Spraw Cudzoziemców, w 2023 roku wnioski o udzielenie ochrony międzynarodowej (w formie statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej) w Polsce złożyło 9,5 tys. cudzoziemców i było to o 4 proc. mniej niż w 2022 r. Największą grupę wnioskodawców stanowili Białorusini (3,7 tys. osób), Ukraińcy (1,8 tys. osób) oraz Rosjanie (1,8 tys. osób).

W ubiegłym roku warunki przyznania ochrony międzynarodowej spełniało 4,6 tys. cudzoziemców. Byli to przede wszystkim obywatele Białorusi (2,9 tys. osób), Ukrainy (1,1 tys. osób) oraz Rosji (0,2 tys. osób). Natomiast decyzje negatywne otrzymało 1,9 tys. cudzoziemców, a najliczniejsze grupy to obywatele: Rosji (880 osób), Egiptu (130 osób) oraz Tadżykistanu (115 osób).

Światowy Dzień Uchodźcy został ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 4 grudnia 2000 roku. Po raz pierwszy był obchodzony na całym świecie 20 czerwca 2001 r., aby uczcić 50. rocznicę Konwencji z 1951 r. dotyczącej statusu uchodźców. Przed rokiem 2001 przez niektóre kraje 20 czerwca był obchodzony jako Dzień Uchodźcy w Afryce.

Zgodnie z Konwencją uchodźcą jest "osoba, która na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem z powodu swojej rasy, religii, narodowości, przynależności od określonej grupy społecznej lub z powodu przekonań politycznych przebywa poza granicami państwa, którego jest obywatelem i nie może lub nie chce z powodu tych obaw korzystać z ochrony tego państwa, albo która nie ma żadnego obywatelstwa i znajdując się na skutek podobnych zdarzeń, poza państwem swojego dawnego stałego zamieszkania nie może lub nie chce z powodu tych obaw powrócić do tego państwa".(PAP)

Autor: Magdalena Gronek

mgw/ jann/