W świecie sztuki nazwisko pochodzącej z Gdańska malarki, 39-letniej Ewy Juszkiewicz jest doskonale znane. W 2020 roku jej prace były wystawiane w prestiżowej Galerii Gagosian, a rok później stały się częścią zbiorowej wystawy „Archibald Face to Face” w Centre Pompidou Metz we Francji. Renomę Juszkiewicz potwierdzają kwoty, które kolekcjonerzy są gotowi zapłacić na aukcjach Christie’s czy Sotheby’s. Nie bez znaczenia jest także fakt, że jej obraz zatytułowany „Ginger Locks” został także uwieczniony na torebkach luksusowej marki Louis Vuitton.

Nie dziwi zatem fakt, że dzieła prezentowane na wystawie „Locks With Leaves And Swelling Buds” w galerii Almine Rech, w budynku Palazzo Cavanis przyciągają wielu zwiedzających. Jak informuje PAP Life Anita Rota z galerii Almine Rech, od przedpremierowej prezentacji 17 kwietnia, prace polskiej malarki dziennie ogląda od 500 do 700 osób. Rota podkreśla, że obrazy budzą nie tylko zainteresowanie, ale i wiele żywych dyskusji. „Naprawdę intrygują, dają do myślenia. To bardzo głębokie, ciekawe, wręcz fascynujące obrazy” - przyznaje małżeństwo z Włoch, które w dużym skupieniu podziwiało prace Juszkiewicz.

Wystawa obejmuje 15 prac artystki, z czego pięć prezentowanych jest po raz pierwszy. I śmiało można powiedzieć, że bohaterki jej obrazów czują się w tej pałacykowej przestrzeni jak w domu. Swoimi epokowymi strojami idelanie nawiązują do przestrzeni Palazzo Cavanis, z którego okien roztacza się widok na majestatyczną wyspę Giudeccę. Trudno jednak wyczytać emocje z ich twarzy, bowiem Juszkiewicz już dawno odwróciła sens portretu jako takiego, zakrywając twarze swoich bohaterek wymyślnymi maskami. Niektóre to fantazyjne nakrycia głowy, albo martwa natura pełna egzotycznych roślin, kwiatów czy owoców.

To także misternie splecione włosy, które - jak przyznaje sama malarka - fascynują ją od dawna. Jak tłumaczy, z jednej strony misterne upięcia były sposobem na wyrażenie siebie, ale były także świadectwem statusu społecznego. „Włosy mogą być klasycznym symbolem kobiecego piękna. Mogą także budzić lęk, niepokój. W moich obrazach włosy wyrażają emocje, zmysłowość, a także szerokie spektrum kobiecej natury” - wyjaśnia w krótkim filmie, zapowiadającym jej tegoroczną, a zarazem pierwszą wystawę w Wenecji.

Te barwne portrety bez twarzy w swojej formie nawiązują do klasycznego malarstwa. „Zajmuję się wizerunkiem kobiety, analizuję i badam, jak kształtował się on na przestrzeni wieków. Obserwując te klasyczne przedstawienia w malarstwie europejskim, zauważyłam, że wszystkie portretowane kobiety są do siebie naprawdę bardzo podobne; przyjmują podobne pozy i wykonują identyczne gesty. Patrząc na nie, często odnosiłam wrażenie, że były uwięzione w gorsetach, krynolinach, warstwach halek krępujących ich ruchy, w jakiś sposób narzucających im swoją obecność w świecie. Moda dawniej była dla nas atrakcyjna wizualnie i fascynująca, jednak po głębszym zastanowieniu dochodzimy do wniosku, że jej ukrytą funkcją jest pewnego rodzaju opresja i przymus. Nie ma tu zbyt wiele miejsca na indywidualność i odmienność” - tak o swoich pracach Juszkiewicz mówiła w 2019 roku w wywiadzie z Lucią Longhi.

Nie da się jednak uciec od oczywistego wrażenia, że jej obrazy to także wymowny komentarz dla współczesnych kanonów piękna i ideałów kobiecego ciała, co sama wyraźnie podkreśla. „Uważamy się za bardziej nowoczesnych niż nasi przodkowie, choć tak naprawdę wciskamy się w swoje własne, nowoczesne +gorsety+. Moje malarstwo jest efektem odrobiny przekory; chęć wyzwolenia się z norm narzuconych nam przez modę i kulturę” - mówiła w wywiadzie.

Wystawę prac Ewy Juszkiewicz w Wenecji, zorganizowaną przez Fundacion Almine y Bernard Ruiz-Picasso, można podziwiać w galerii Almine Rech, w zabytkowym budynku Palazzo Cavanis do 1 września. (PAP Life)

Autorka: Monika Dzwonnik

mdn/ag/

Surowy materiał wideo dostępny na: https://wideo.pap.pl/videos/72760/