- Było wiadro, do tego celu służyło konkretnie wiadro i tej wody lano sporą ilość, poza tym im więcej się oblewało dana pannę, to tym większą przecież cieszyła się popularnością - mówi Jasiński.

Ugrzeczniony mieszczański zwyczaj spryskiwania dziewcząt perfumami nie ma nic wspólnego z prawdziwą tradycją śmingusa-dyngusa.

- Nikt nikogo nie pryskał perfumami, tak jak to dzisiaj się robi! - mówi nam etnograf z MWO. - Albo jakąś mała sikaweczką typu kulka plastikowa czy jajeczko plastikowe.

Jasiński dodaje, że zdarzały się bardziej radykalne wielkanocne zabawy z wodą.

- Nie tylko wiaderko, bo było też tak, jeszcze w wieku XIX były zanotowane takie przypadki, ale później władze pruskie tego zabroniły, że takie panny wrzucano do potoków - opowiada nam Jasiński.

Interwencja władz pruskich pokazuje, że i wtedy ludyczne zabawy budziły niepokój władzy lubiącej spokój i porządek.

- Jedno jest pewne: tradycja Lanego Poniedziałku przetrwała i choć wiele jej symbolicznych kontekstów zaginęło, nadal jest żywa - mówi Jasiński.

Posłuchajcie:

Posłuchaj także Loży Radiowej

Oprac: Marek Świercz