- To wierzenie było bardzo głębokie na polskiej wsi - mówi etnograf Bogdan Jasiński. - W zwyczaju staropogańskim to było miejsce przeznaczone dla dusz za światów, które uczestniczyły w wieczerzy. Dopiero później zaczęto je interpretować jako miejsce dla nieoczekiwanych gości, których przyjmujemy do stołu – dodaje Jasiński.

Dziś przy stole spędza się wiele godzin w rodzinnym nastroju. Tymczasem kiedyś potrawy wigilijne zjadano w pośpiechu.

- Wierzono w to, że ten, który jako ostatni skończy posiłek, będzie miał kłopoty w przyszłym roku – tłumaczy Jasiński.

Dawniej przywiązywano również wagę do tego, aby w trakcie Wigilii nie odchodzić od stołu. Zerwanie z tą regułą zapowiadać miało głód w kolejnym roku.

W Polsce zwyczaj przygotowywania wigilijnej wieczerzy wszedł na trwałe do tradycji w XVIII w., a nawiązuje on do wieczornych spotkań pierwszych chrześcijan, które nazywano agapami.