Tuż przed rozpoczęciem niemieckiej ofensywy powstańczy kontrwywiad grupy Północ wykrył na swoim terenie próby budowania niemieckiej sieci wywiadowczej. Powstańcza żandarmeria przeprowadziła więc szereg aresztowań wśród miejscowych Niemców. W trakcie śledztwa okazało się, że niemiecka sieć wywiadowcza używa do łączności należących do Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej łączy administrowanych przez sprzyjające Niemcom włoskie oddziały. Specjalny oddział powstańczy otrzymał zadanie zniszczenia owej linii telefonicznej i telegraficznej, o czym powiadomiono oddziały francuskie.

Również strona polska prowadziła działania wywiadowcze za liniami nieprzyjaciela. Szpiedzy z Opola 20 maja donieśli o stacjonowaniu tam trzech niemieckich pociągów pancernych. Do pracy na rzecz powstania zaangażowano także polski wywiad wojskowy, który także prowadził działania na terenie Rejencji Opolskiej i podobnie jak wywiad niemiecki rekrutował informatorów głównie ze swoich sympatyków.

W przesłanym do powstańczego sztabu meldunku polskiego wywiadu czytamy m.in. „Najsilniejszy i najlepiej zorganizowany jest Freikorps „Oberland”. Jego dowódca – mjr von Horradam, Bawarczyk, lat 38. Adiutant – Hamer. Składa się z trzech batalionów szturmowych noszących nazwy od nazwisk dowódców”. Dalej wywiad informuje, że w każdym batalionie dowódcą jest porucznik, który ma pod swoją komendą cztery kompanie po 120 ludzi. Daje to łączną liczebność około 1500 ludzi.


We wspomnianym meldunku czytamy także: „Każda kompania ma wysłużonych podoficerów. Umundurowani – kolor zielonkawy (bawarski) z kokardą biało niebieską i trójkolorową niemiecką. Na kołnierzu i mankietach metalowa odznaka – szarotka koloru żółto-białego. Uzbrojenie KB wzór 98, w każdej kompanii jeden ciężki karabin maszynowy, jeden lekki karabin maszynowy, jeden miotacz min, dużo pistoletów Werkmanna. Oddział ma artylerię”.

Warto chwilę zatrzymać się nad wspomnianymi pistoletami Werkmanna. Chodziło tu o tzw. pistolety Bergmanna. Był to pierwszy niemiecki pistolet maszynowy, wyposażony w okrągły magazynek, pozwalający na strzelanie krótkimi seriami bez konieczności repetowania broni, co dawało jego użytkownikom przewagę zwłaszcza w walce w ręcz i na małym dystansie.