Tadeusz Czajkowski – używający pseudonimów. „SAS”, a potem „Kotwica” – pochodził z Buczacza. Młodość spędził w Czortkowie na Kresach, tam też wstąpił do Armii Krajowej.

Najpierw był żołnierzem oddziału „Kedywu” Inspektoratu - Obwodu AK Czortków. W jego szeregach brał udział w akcjach sabotażowo-dywersyjnych, między innymi wysadzając niemieckie transporty wojskowe, by wspomóc sojusznika – Armię Czerwoną na froncie wschodnim.

W kwietniu 1944 roku, kiedy Armia Czerwona wkroczyła do Czortkowa, został wcielony do 7 Pułku Artylerii Ciężkiej w 1 Armii Wojska Polskiego. Walczył na szlaku Chełm-Lublin-Puławy-Wólka Prefecka-Przyczółek Magnuszewski-Góra Kalwaria, w końcu warszawska Praga.

Brał udział we wsparciu artyleryjskim dla przeprawy żołnierzy Berlinga przez Wisłę z pomocą dla Powstania Warszawskiego.

Tu w listopadzie 1944 roku za swoją wcześniejszą przynależność do AK został aresztowany przez NKWD i wkrótce trafił do obozu internowania w Skrobowie koło Lubartowa.

27 marca 1945 roku znalazł się wśród 48 więźniów, którzy obezwładnili kilku strażników i zdołali uciec. Wkrótce trafili do partyzanckiego oddziału legendarnego „Orlika” majora Mariana Bernaciaka, z którym Tadeusz Czajkowski brał udział w wielu akcjach oddziału, m.in. w bitwie w Lesie Stockim oraz w rozbiciu więzienia UB w Puławach.

Po rozwiązaniu oddziału wyjechał na Ziemie Odzyskane i odtąd często zmieniał miejsce pobytu. Pracował w zawodzie architekta. Dopiero w latach 80. rozpoczął współpracę z organizacjami kombatanckimi.

W roku 1996 osiadł na stałe w Brzegu. Był inicjatorem postawienia w Opolu pomnika ku czci żołnierzy wyklętych oraz współinicjatorem ogólnopolskiego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

Tadeusz Czajkowski zmarł 30 czerwca 2012 r.

Historie żołnierzy wyklętych związanych z Opolszczyzną prezentujemy w ramach cyklu „A kto chce być wolnym, a kto chce być sługą…”. /Odcinki emitowane 29.02-04.03 od poniedziałku do piątku, godz. 8:40, powtórka o 14:40/