Mimo że historia walk o niepodległość prowadzonych metodami konspiracyjnymi ma znacznie dłuższą tradycję niż Tajemne Państwo Polskie i sięga co najmniej okresu przygotowań do wybuchu Insurekcji Kościuszkowskiej, to jednak właśnie w okresie Powstania Styczniowego uruchomiono struktury o charakterze cywilnym. Ich przeznaczeniem miało być koordynowanie lokalnych siatek życia codziennego. Instytucje Tajemnego Państwa Polskiego nadzorowały pobór podatków, działanie prasy, pocztę, uwłaszczenie chłopów, zwalczanie współpracy z zaborcą, a nawet druk obligacji. W realiach walki partyzanckiej jego symbolem była umieszczana na dokumentach oraz drukach propagandowych pieczęć Rządu Narodowego łącząca herby Polski, Litwy i Rusi oraz hasło „Równość, wolność, niepodległość”. Zgodnie z ideowym przesłaniem odezw władz powstańczych oraz symboliczną pieczęcią struktury Tajemnego Państwa Polskiego objęły niemal cały obszar ziem Rzeczypospolitej zagrabionych przez Rosję. Rząd uznawał również, że sprawuje władzę nad całym obszarem RP sprzed I rozbioru. Obok instytucji państwowych powoływano liczne formacje społeczne współpracujące z lokalnymi przedstawicielami Tajemnego Państwa, m.in. komitety skupiające kobiety zajmujące się opieką nad rannymi lub pomocą dla rodzin poległych.