Przyznano mu honorowe amerykańskie obywatelstwo, a dzień jego śmierci w 1779 roku jest obchodzony za oceanem jako Dzień Pamięci Generała Pułaskiego. W ramach obchodów święta w pierwszą niedzielę października w Nowym Jorku jest od 1937 roku organizowana Parada Pułaskiego, najstarszy pochód mniejszości narodowych w tym mieście, obok dorocznego przemarszu Irlandczyków. Z kolei z okazji marcowych urodzin słynnego Polaka lokalnie, w niektórych stanach, jak Illinois, Wisconsin czy Indiana, obchodzony jest Dzień Kazimierza Pułaskiego.

Kazimierz Pułaski, hrabia, marszałek, generał, w Polsce był jednym z dowódców konfederacji barskiej, antyrosyjskiego związku zbrojnego szlachty w obronie praw i niepodległości Rzeczypospolitej oraz wiary katolickiej, który dziś jest uznawany za pierwsze polskie powstanie narodowe. Po upadku konfederacji został skazany na śmierć i musiał wyemigrować z kraju. Początkowo przebywał w Saksonii, Francji, Turcji, a wkrótce wyjechał do Ameryki.

W latach 1777-79 walczył w szeregach armii Jerzego Waszyngtona w wojnie o niepodległość USA. Nazywany "ojcem amerykańskiej kawalerii", zorganizował tzw. Legion Pułaskiego, z którym odniósł zwycięstwo w bitwie pod Charlestone w 1779. Zginął w tym samym roku, w wyniku ran odniesionych w innym starciu - pod Savannah. Miał 34 lata. W stanach: Arkansas, Georgia, Illinois, Indiana, Kentucky, Missouri i Virginia istnieją hrabstwa Pułaski, nazwane tak na jego cześć

W Polsce, w 1929 roku w Krynicy, gdzie generał walczył w czasie konfederacji, został usypany Kopiec Pułaskiego z jego pomnikiem. W 1967 otwarto w dawnym dworku Pułaskich w Warce-Winiarach Muzeum imienia Kazimierza Pułaskiego.

(więcej)

Kazimierz Pułaski herbu Ślepowron urodził się 6 marca 1745 roku w Warszawie. Był synem starosty wareckiego. W 1762 roku został paziem księcia kurlandzkiego Karola Krystiana Wettyna, syna króla Augusta III. Wtajemniczony w przygotowania do konfederacji barskiej, zbroił oddziały na Podolu i Wołyniu. 29 lutego 1768 roku podpisał akt zawiązania związku i wkrótce został jednym z najważniejszych dowódców konfederackich. Wzniecał powstania antyrosyjskie na Litwie i Rusi, gdzie przebił się ze swoimi oddziałami. Na przełomie 1770 i 71 roku wsławił się brawurową obroną Jasnej Góry przed wojskami rosyjskimi.

Miał także uczestniczyć w przygotowaniach do porwania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, do którego doszło w listopadzie 1771 roku. Król został uwolniony, a przywódcy konfederacji i sam Kazimierz Pułaski zaprzeczyli, by mieli coś wspólnego z uprowadzeniem. Kiedy konfederacja upadła w 1772 roku, Pułaski - wobec wysuwanych wobec niego oskarżeń - musiał wyemigrować. W 1773 został zaocznie skazany na śmierć za próbę królobójstwa. Przebywał w Turcji i Francji, skąd wyjechał na zaproszenie generała Lafayette’a do powstających właśnie Stanów Zjednoczonych Ameryki.

W latach 1777-79 walczył w szeregach armii Jerzego Waszyngtona w wojnie o niepodległość USA. Zmarł 11 października 1779 roku, w wyniku ran odniesionych w czasie oblężenia Savannah w stanie Georgia. Pochowano go na miejscowej plantacji. Potwierdziły to badania archeologiczne, podczas których odkryto trumnę z napisem „Brigadier General Casimir Pulaski”. Uroczysty pogrzeb odbył się w 2005 roku w Savannah.

Obchodzony w rocznice jego śmierci ogólnokrajowy Dzień Pamięci Generała Pułaskiego został ustanowiony przez Senat amerykański w 1929 roku. 80 lat później, w 2009, Kongres przyznał bohaterowi honorowe obywatelstwo USA. W uzasadnieniu napisano, że generał wielokrotnie wykazał się odwagą i męstwem, a szarża dowodzonej przez niego kawalerii w bitwie pod Brandywine uratowała życie późniejszemu prezydentowi Jerzemu Waszyngtonowi.

Pułaski znajduje się w gronie ośmiu osób w historii USA, które mają honorowe obywatelstwo tego kraju. Wśród nich są także między innymi brytyjski premier Winston Churchill i Matka Teresa z Kalkuty, święta Kościoła Katolickiego

W całych Stanach Zjednoczonych jego imieniem nazwanych jest 175 miasteczek, hrabstw i ulic.