Trzeba przypomnieć, że w tamtym okresie księstwo opolsko-raciborskie ze stolicą w Opolu oddane zostało Wazom na 50 lat jako zastaw za pożyczki udzielone cesarzowi Austrii. Formalnie właścicielką księstwa była wówczas Ludwika Maria - żona króla Jana Kazimierza i to ona właśnie 30 września 1655 roku pierwsza przyjechała na Śląsk opuszczając teren opanowanej przez Potop Szwedzki Rzeczypospolitej.

Królowa przybyłą do Koźla, ale okazało się, że tamtejszy zamek jest w kiepskim stanie i nie nadaje się na pobyt dworu królowej. Było to efektem zakończonej niedawno wojny 30-letniej w efekcie której samo miasto jak i zamek kilkakrotnie zostały poważnie zniszczone.

Poszukiwania godnego postoju królewskiego dworu miejsca objęły także Racibórz, Nysę i Opole. Opole i Racibórz także były mocno zniszczone, a Nysa należała wówczas do biskupów wrocławskich. Kapituła wrocławska odmówiła bojąc się zemsty Szwedów, którzy jeszcze niedawno maszerowali po Śląsku jak im się podobało.

Chcąc nie chcąc gościny królewskiej parze udzielił w swoim zamku w Głogówku hrabia Oppersdorf. Według różnych źródeł parze królewskiej, bo król przybył na Śląsk w dziesięć dni po królowej, towarzyszyło około 1800 ludzi i podobna liczba koni. Była to więc nielekka gościna, ale jako poddany księstwa właściciel Głogówka za wiele do powiedzenia nie miał. Zresztą sam król i jego dworzanie oraz eskorta zbyt długo w Głogówku nie pozostali.

W listopadzie zwołał Jan Kazimierz obrady Senatu Rzeczpospolitej do Opola. Zjawiło się na nich stosunkowo niewielu 12 senatorów, bo dojazd przez zajęte przez Szwedów tereny był mocno utrudniony.

Nie wiadomo też dokładnie gdzie odbyły się wspomniane obrady, bo zamek na Ostrówku był wówczas w fatalnym stanie, zamek na Górce a właściwie jego ruiny - kilka lat wcześniej został rozebrany, a będąca własnością księstwa kamienica książęca przy Rynku 1 nie miała odpowiednio dużego pomieszczenia. Prawdopodobnie zatem senatorowie obradowali w refektarzu klasztoru franciszkanów, także mocno zniszczonego w toku niedawnej wojny 30-letniej.

Pięciodniowe obrady Senatu rozpoczęto 15 listopada. W ich toku radzono nad dalszymi działaniami, wysłuchano relacji zebranych wojskowych oraz uciekinierów z rzeczpospolitej. 20 listopada 1655 roku król wydał    w Opolu spec lany uniwersał, wzywający wszystkich obywateli Rzeczpospolitej obojga narodów do powszechnego powstania przeciw Szwedom.

27 listopada królewska para powróciła do Głogówka, ale król opuścił miasto jeszcze przed świętami czyli 18 grudnia, wyruszając przez Czechy i Morawy do Lwowa, gdzie 1 kwietnia następnego roku proklamując wojnę powszechną ze Szwedami złożył słynne śluby w lwowskiej katedrze. Królowa Ludwika Maria pozostała w Głogówku do czerwca 1656 roku.
Jesienią 1655 roku przez kilka dni Opole stało się faktyczną stolicą Polski.