Henryk Dubiel urodził się 28 kwietnia 1902 roku w Kolonii Strzebińskiej pod Lublińcem w ośmioosobowej rodzinie ubogiego szewca Henryka Dubiela. W jego rodzinnym domu mimo materialnych niedostatków panowała patriotyczna atmosfera, rodzice zachęcali dzieci do czytania polskich książek i czasopism.

W roku 1917 po ukończeniu ośmioklasowej szkoły podstawowej Henryk Dubiel podjął pracę zarobkową w zakładach celulozowych w Kaletach Wielkich. Po jakimś czasie przeniósł się do Królewskiej Huty, gdzie podjął pracę jako robotnik w walcowni rur.

W styczniu 1919 roku wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, w której szeregach brał udział w ochranianiu polskich wieców plebiscytowych na terenie gminy Koszęcin. Wziął udział w I powstaniu śląskim, po którego upadku czasowo przebywał w obozie dla uchodźców w Polsce.

Podczas II powstania śląskiego wziął udział w zajęciu Koszęcina i w zdobyciu Lublińca. W początkach 1921 roku porzucił pracę w hucie by pozostawać w całkowitej dyspozycji Polskiego Komisariatu Plebiscytowego w Lublińcu, którego został łącznikiem z centralą w Bytomiu.

W chwili wybuchu III powstania śląskiego stawił się w punkcie koncentracji 2 kompanii batalionu lublinieckiego pod Koszęcinem, który stał się pierwszym celem tego oddziału. 4 maja 1921 roku Henryk Dubiel wziął udział w opanowaniu Lublińca, a w kolejnych dniach w walkach o Dobrodzień, gdzie jako ochotnik wziął udział w szturmie umocnionego przez Niemców ratusza.

W kolejnych dniach jego oddział brał udział w walkach pod Zębowicami i na przedpolach Kluczborka, a następnie w obronie Olesna.

Po podziale Górnego Śląska Henryk Dubiel zamieszkał w Chorzowie. Po odbyciu służby wojskowej podjął pracę jako strażnik ochrony poczty. W szeregach tej formacji wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 roku, którą zakończył pod Lublinem. Po powrocie na Śląsk został skierowany do obozu pracy przymusowej w okolicach Kilonii.

W roku 1941 obóz ten został zlikwidowany a więźniowie zwolnieni, osiedlił się wówczas w Zawierciu, gdzie podjął pracę na poczcie.

W marcu 1945 roku został skierowany do pracy w urzędzie pocztowym w Kluczborku, gdzie osiadł na stałe i pracował do emerytury.

Henryk Dubiel zmarł 13 grudnia 1971 roku w Kluczborku.