Piotr Mehl urodził się 26 lipca 1912 r. w polskiej rodzinie w Dobrzeniu Wielkim. Jego ojciec, z zawodu kowal, był polskim działaczem plebiscytowym, niespełna dziesięcioletni Piotr pomagał ojcu kolportować polskie materiały plebiscytowe. Edukację rozpoczął w polskiej mniejszościowej szkole w Dobrzeniu Wielkim, a następnie kontynuował w polskim gimnazjum w Bytomiu, gdzie zdał maturę. W następnych latach jako stypendysta Związku Polaków w Niemczech studiował geografię na Uniwersytecie w Królewcu, a następnie w Berlinie.

W wolnym czasie prowadził badania nad zasięgiem języka polskiego na Śląsku Opolskim. Robił to jeżdżąc rowerem od wsi do wsi i spisując śląskie opowiadania i pieśni oraz ślady polskości. Działał także w amatorskich teatrach polskich.

W lipcu 1939 r. został aresztowany w Dobrzeniu Wielkim, gdzie przesiedział dwa tygodnie w miejscowym areszcie. Stąd trafił do więzienia w Opolu, a następnie do słynnego podberlińskiego więzienia w Moabicie. Stamtąd przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Oranienburg-Sachsenhausen.

Pod koniec wojny, gdy niemiecki Wehrmacht szukał już ostatnich rezerw Piotr Mehl został zwolniony z obozu koncentracyjnego i wcielony do wojska. W czasie walk w Danii trafił do angielskiej niewoli, skąd wrócił do Dobrzenia w 1947 r.

Wkrótce po powrocie podjął pracę w Liceum Repolonizacyjnym w Opolu, gdzie kształconych w niemieckich szkołach ślązaków uczono poprawnej polszczyzny. Warunki pracy nie były łatwe brakowało jakichkolwiek pomocy naukowych. Piotr Mehl uczył tam geografii i śpiewu, organizował koła zainteresowań, a także wycieczki po Opolszczyźnie oraz w głąb Polski. Przez kilka lat uczył w Studium Nauczycielskim w Raciborzu, a jego ostatnią posadą była funkcja dyrektora Liceum dla Pracujących w Opolu.

Piotr Mehl zmarł 9 listopada 1995 roku w Opolu.