Bazyli Rogowski urodził się 27 maja 1895 roku na Kresach. W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich pod komendą Edwarda Rydza-Śmigłego. Po wojnie kontynuował karierę wojskową, którą zakończył w roku 1933 w stopniu majora.

Wtedy też został starostą powiatu częstochowskiego, a następnie toruńskiego i rówieńskiego. W ostatnich latach II Rzeczpospolitej pełnił funkcję Wojewody Tarnopolskiego. Był także zaangażowany w budowanie struktur Obozu Zjednoczenia Narodowego.

Zmobilizowany latem 1939 roku był jednym z oficerów odpowiedzialnych za ewakuację najwyższych władz państwowych do Rumunii. Tam u boku marszałka Rydza-Śmigłęgo w charakterze nieformalnego sekretarza przebywał w obozie internowania. Gdy marszałek postanowił uciec z obozu aby wrócić do kraju, Bazyli Rogowski był jednym z organizatorów tej ucieczki.

Był jedyną osobą towarzyszącą marszałkowi w drodze do kraju. Po tej akcji powrócił na Węgry, gdzie zaangażował się w budowę polskiej siatki przerzutowej przez Słowację. Tam poznał młodszą o 30 lat Agnieszkę Tomkową, która została jego drugą żoną.

W roku 1946 Rogowscy przyjechali do Polski. Bazyli otrzymał stanowisko w Ministerstwie Odbudowy. Za namową przedwojennego przyjaciela generała Józefa Zientka osiedlił się w Nysie. To dzięki protekcji generała Ziętka uniknął represji jakie niewątpliwie powinny w rządzonej przez komunistów Polsce spaść na wysokiego oficera II Rzeczpospolitej. Musiał jednak usunąć się z Warszawy.

Na Opolszczyźnie początkowo pracował w kamieniołomach w Nadziejowie koło Nysy, później na krótko wrócił do Warszawy by objąć stanowisko w centrali Cepelii. Ostatnie lata przed emeryturą przepracował jako sprzedawca w sklepie w Nysie.

Bazyli Rogowski zmarł 29 kwietnia 1960 roku w Nysie. Pochowano go na tamtejszym Cmentarzu Jerozolimskim.