Nie znamy dokładnej daty urodzin księcia Ludwika I Brzeskiego, wiemy jedynie, że musiało to mieć miejsce pomiędzy rokiem 1313 a 1321. Jego rodzicami byli książę dolnośląski Bolesław III Rozrzutny i Małgorzata córka króla czeskiego Wacława II.

Ludwik pojawił się na arenie politycznej 9 maja 1329 roku kiedy wraz z ojcem i bratem Wacławem złożył hołd czeskiemu królowi Janowi Luksemburskiemu. W roku 1342 wspólnie z bratem objął rządy w wydzielonej im przez ojca dzielnicy legnickiej, gdzie mieli się uczyć zarządzania księstwem.

Między rokiem 1341 a 1345 ożenił się z wdową po księciu Leszku raciborskim Agnieszką córką księcia żagańskiego Henryka IV Wiernego. Z tego małżeństwa urodziło się sześcioro dzieci.

W roku 1345 bracia podzielili odziedziczoną po ojcu dzielnicę – Ludwikowi początkowo przypadła Legnica, a potem Lubin, ale w roku 1358 oddał bratu Legnicę i objął we władanie Brzeg i pół Oławy.

Za jego czasów miasto otrzymało mury obronne a mocno zdewastowany zamek książęcy doczekał się gruntownego remontu. Nic więc dziwnego w tym, że w brzeskiej historii zapisał się z przydomkami Ludwik Sprawiedliwy, Roztropny albo Prawy.

Ludwik I istotnie był dobrym gospodarzem, ale do powszechnej historii przeszedł jako inicjator i zleceniodawca pierwszych na świecie badań archeologicznych. Zainteresowanie Ludwika wzbudziły pozostałości po grodzisku w Ryczynie niedaleko Brzegu.

Według śląskiej tradycji w ukrytym w lasach grodzisku w Ryczynie w początkach XI wieku, w czasach najazdu Brzetysława miał schronić się ówczesny biskup wrocławski. Aby potwierdzić te pogłoski Ludwik I brzeski w roku 1390 polecił przeprowadzić prace wykopaliskowe na terenie pozostałości po grodzisku.

Były to pierwsze w historii świata prace wykopaliskowe i choć z pewnością niewiele miały one wspólnego z dzisiejszą archeologią, to jednak sam fakt podjęcia badań naukowych świadczył o tym, iż Ludwik I Brzeski był władcą wybitnym. Zmarł 23 grudnia 1398 roku.