Operującymi w księstwie opolskim wojskami króla Władysława Jagiełły dowodził wybitny dowódca Spytko z Melsztyna. W błyskawicznej kampanii w pierwszych dniach sierpnia 1396 roku zajął on Olesno, Lubliniec i Strzelce, a następnie obległ Opole.

Wyprawa miała na celu wyprzedzenie ataku Opolan na Kraków, co miało doprowadzić do odzyskania ziem odebranych przez Jagiełłę Władysławowi Opolczykowi. Opolski książę Władysław II zwany Opolczykiem mimo, iż był chrzestnym ojcem polskiego króla i to po nim Jagiełło otrzymał imię Władysław, to nie należał do entuzjastów panowania Litwina na polskim tronie.

Uważał, że jemu samemu pochodzącemu wszak w prostej linii od Mieszka I Piastowiczowi tron ten należałby się znacznie bardziej i zapewne on sam potrafiłby z tego tronu zrobić lepszy pożytek niż dziki Litwin. Ale Opolczyk o zdobyciu polskiego tronu nie miał co marzyć. Za bardzo naraził się małopolskim magnatom w czasie gdy w imieniu Andegawenów sprawował funkcję królewskiego namiestnika w Polsce.

Za swe rozmaite zasługi otrzymał od Ludwika Andegaweńskiego liczne ziemie, na Węgrzech, na Rusi i w Polsce. Wśród tych nabytków znalazła się ziemia kujawska oraz granicząca ze Śląskiem Ziemia Wieluńska z zamkami w Olsztynie i Bobolicach.

Jednym z warunków postawionych przez polskich magnatów Jagielle przed powołaniem na tron było odebranie Opolczykowi polskich ziem, z którymi ich zdaniem źle sobie poczynał. M.in. w roku 1391 sprzedał krzyżakom ważną kujawską twierdzę w Złotorii, a następnie zastawił u nich Ziemię Dobrzyńską.

Być może Jagiełło nie robiłby krzywdy swojemu chrzestnemu, ale ten w roku 1389 podjął zbrojną próbę zajęcia Krakowa zatem od tego momentu przyjaźń się skończyła. Dwie kolejne wyprawy w 1391 i 1393 r. przyniosły polskim wojskom zdobycie Olsztyna, Wielunia, Krzepic, Bolesławca i Ostrzeszowa.

Drugi najazd przestraszył Opolczyka do tego stopnia, iż zrzekł się swojej części księstwa opolskiego na rzecz bratanków w zamian za pomoc w jego zmaganiach z Jagiełłą. Bratankowie darowiznę przyjęli, ale zaraz potem zawarli z Jagiełłą rozejm. Trzy lata zbierał Opolczyk pieniądze na kolejną wojnę z Jagiełłą.

Gdy w roku 1396 pojawiły się realne szanse na atak Jagiełło zarządził wyprawę wyprzedzającą. Po krótkim oblężeniu Opola 6 sierpnia 1396 podpisano układ pokojowy pomiędzy Królestwem Polskim a obleganymi w Opolu książętami Bolesławem IV i Bernardem. Bolko IV i Bernard zobowiązali się od tej pory kontrolować poczynania agresywnego stryja.

Władysław Opolczyk dopełnił życia jako rezydent na opolskim zamku, zmarł w 1401 r.