145 lat temu, 23 stycznia 1878 roku, po raz pierwszy na ziemiach polskich publicznie zaprezentowano, jak działa telefon. Rozmowa odbyła się na linii pomiędzy cukiernią Semadeniego w Ogrodzie Saskim a zakładem optycznym Jakuba Pika przy ulicy Niecałej w Warszawie. W tym samym okresie odbyły się też pierwsze próby transmisji telefonicznej koncertu - z Ogrodu Saskiego na Powiśle do siedziby Zarządu Wodociągów przy ulicy Dobrej.

Mniej udana próba połączenia telefonicznego miała miejsce półtora miesiąca wcześniej, na początku grudnia 1877 roku. Odbyła się pomiędzy Warszawą a Skierniewicami. Rozmawiali urzędnicy Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej poprzez łącza na kolejowej sieci telegraficznej. Lokalna prasa pisała wówczas, że połączenie było ledwo słyszalne i w dodatku zakłócane stukaniem telegrafów. Dlatego później - wykorzystując to doświadczenie - linie telefoniczne i telegraficzne budowano osobno, aby jakość połączenia była lepsza.

Telefon, jako sposób przekazywania i odbierania głosu na odległość poprzez drut podobny do telegraficznego, został opatentowany przez Szkota Alexandra Grahama Bella w Stanach Zjednoczonych, w lutym 1876. Pierwsza rozmowa telefoniczna odbyła się 10 marca tego samego roku. Wynalazca telefonu zaprosił wówczas swojego współpracownika: "Panie Watson, proszę przyjść, potrzebuję pana". Wcześniej, w 1860 aparaturę umożliwiającą rozmowę na odległość skonstruował w Nowym Jorku włoski wynalazca Antonio Meucci, którego nie stać było jednak na opłacenie patentu.

Pierwsze proste aparaty telefoniczne pojawiły się w Polsce - będącej wówczas pod zaborami - ponad rok po opatentowaniu telefonu przez Bella. Były sprowadzane zazwyczaj z Niemiec, przez optyków, którzy w tamtym okresie trudnili się "handlem przyrządami fizycznymi". Powstawały też pierwsze polskie zakłady wytwórcze, produkujące aparaty.