Na ekspozycji „Z Wrocławia do Nowego Jorku i z powrotem. Hans Poelzig i styl tworzywa” prezentowane będą projekty i dzieła sztuki użytkowej z okresu, gdy Poelzig kierował Królewską Szkołą Sztuki i Przemysłu Artystycznego we Wrocławiu, przemianowaną w 1911 r. na Akademię Sztuki i Rzemiosła Artystycznego.


„Impulsem dla stworzenia wystawy było przekazanie w 2020 r. do zbiorów Muzeum Architektury kompletu mebli zaprojektowanych przez Hansa Poelziga dla wrocławskiej rodziny Briegerów. Meble, stanowiące przez lata wyposażenie nowojorskiego salonu profesora Fritza Sterna, są unikatowymi przykładami sztuki użytkowej projektowanej przez tego wybitnego architekta” – podkreśliła rzeczniczka Muzeum Architektury we Wrocławiu Marta Czyż.


Meble prezentowane na wrocławskiej wystawie nigdy wcześniej nie były pokazywane publicznie. Kuratorzy ekspozycji – dyrektor Muzeum Architektury we Wrocławiu Jerzy Ilkosz oraz Maria Zwierz – chcą pokazać twórczość Poelziga przez pryzmat jego stosunku do rzemiosła.


Na ekspozycji, oprócz kompletu mebli zaprojektowanych dla rodziny Briegerów, prezentowane będą m.in. elementy oryginalnego wyposażenia Sali Ślubów ratusza w Lwówku Śląskim, archiwalne fotografie oraz projekty wnętrz i wyposażenia wrocławskiego domu Poelziga, który został wyburzony w 1971 r. Ponadto na wystawie znalazły się projekty architektoniczne - w tym koncepcje wzorcowego domu jednorodzinnego powstałe na Wystawę Rękodzieła i Rzemiosła Artystycznego w 1904 r., materiały z kolekcji Architekturmuseum der Technischen Universität Berlin oraz obrazy i tkaniny ze zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Na ekspozycji będzie można również obejrzeć film „Golem” w reżyserii Paula Wegenera i Carla Boese, do którego w 1920 roku Hans Poelzig zaprojektował scenografię.


Hans Poelzig urodził się 30 kwietnia 1869 r. w Berlinie. W latach 1879–1888 uczęszczał do gimnazjum Victorii w Poczdamie, w latach 1888–1894 studiował w Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu, m.in. u Carla Schäfera, którego studentami byli również Max Berg i Fritz Schumacher. Wiosną 1900 r. Poelzig został nominowany na stanowisko profesora rysunku architektonicznego i stolarstwa artystycznego w Królewskiej Szkole Sztuki i Przemysłu Artystycznego we Wrocławiu. Związany był z kręgiem intelektualistów i artystów skupionych wokół salonu Alberta i Toni Neiserów, w którym spotykali się m.in. Carl i Gerhart Hauptmannowie, Richard Muter, Werner Sombart, Gustav Mahler czy Richard Strauss.


W przedwojennym Wrocławiu Poelzig animował najważniejsze wydarzenia artystyczne: wspólnie z Maxem Bergiem założył Związek Artystów Śląska, prowadził prace konserwatorskie, m.in. w gmachu uniwersytetu, w kościele Pokoju w Świdnicy oraz przy przebudowie ratusza w Lwówku Śląskim. Do jego znaczących projektów we Wrocławiu należą dom wzorcowy na wystawie w 1904 roku, domy czynszowe przy ul. Sudeckiej (1907–1912), projekt fabryki „Werdermühle” (1906–1912), dom własny przy ul. F. Chopina 2 (1905–1906), biurowiec przy ul. Ofiar Oświęcimskich (1909–1912) oraz projekty związane z Wystawą Stulecia – m.in. Pawilon Czterech Kopuł i pergola (1911–1913).