Fryderyk Chopin zmarł 17 października 1849 roku, najprawdopodobniej na gruźlicę. Uroczystości pogrzebowe kompozytora zgromadziły wiele osobistości francuskiego świata kultury. Na mszy świętej w paryskim kościele Świętej Magdaleny, zgodnie z życzeniem Chopina, zabrzmiało Requiem Wolfganga Amadeusza Mozarta. Potem kondukt żałobny, prowadzony przez księcia Adama Jerzego Czartoryskiego, przeszedł na cmentarz Pere-Lachaise. Tam artystę żegnały dźwięki "Marsza żałobnego", który sam skomponował. Serce Chopina - zgodnie z życzeniem artysty - jego siostra Ludwika potajemnie przewiozła do Polski. Urnę wmurowano w jeden z filarów kościoła Świętego Krzyża w Warszawie, gdzie znajduje się do dziś. Wybór tego miejsca nie był przypadkowy - przez wiele lat był to kościół parafialny rodziny Chopinów.

Nagrobek na miejscu pochówku kompozytora w Paryżu powstał rok po jego śmierci, w 1850 roku. Do dziś miejsce to odwiedzają wielbiciele talentu Fryderyka Chopina. Niektórzy układają na mogile fiołki - ulubione kwiaty twórcy.

Obdarzony wielką wrażliwością artystyczną Fryderyk Chopin był nazywany "poetą fortepianu". Jest uważany za jednego z najwybitniejszych kompozytorów doby romantyzmu. Stworzył indywidualny styl, łączący narodowe i ludowe tradycje muzyki polskiej ze stylistyką romantyczną. Był jednym z prekursorów nurtu szkół narodowych w muzyce.

Skomponował 2 koncerty fortepianowe, 57 mazurków, a także liczne polonezy, nokturny, preludia, ballady, sonaty, etiudy oraz scherza, ronda i pieśni.

Wywarł ogromny wpływ na twórczość wielu kompozytorów, między innymi Richarda Wagnera, Franciszka Liszta, Siergieja Rachmaninowa, Aleksandra Skriabina, Edvarda Griega - który był nazywany „Chopinem Północy”, a także Maurice’a Ravela i Claude'a Debussy'ego.

(więcej)

Według metryki chrztu Fryderyk Chopin urodził się 22 lutego 1810 roku w Żelazowej Woli. Natomiast według rodziny przyszedł na świat 1 marca. Stąd pojawiające się w różnych źródłach rozbieżności.

Naukę gry na fortepianie rozpoczął u Wojciecha Żywnego, wcześniej muzykowała z nim przy fortepianie matka. Jako siedmiolatek był już autorem dwóch polonezów - g-moll i B-dur. Okrzyknięty genialnym dzieckiem, często występował na prywatnych przyjęciach w wytwornych salonach Warszawy oraz na koncertach dobroczynnych. W 1822 roku rozpoczął naukę kompozycji u Józefa Elsnera w warszawskiej Szkole Głównej Muzyki. W wieku 19 lat był uznawany za kompozytora narodowego.

Niedługo przed wybuchem Powstania Listopadowego dał swój ostatni koncert przed warszawską publicznością. 11 października 1830 roku w Teatrze Narodowym w Warszawie, na którego widowni zasiadło 700 osób, wykonał pożegnalny koncert e-moll. W pierwszych dniach listopada 1830 roku, zmuszony sytuacją polityczną, udał się na emigrację, z której już nie wrócił. Najpierw do Drezna, następnie do Wiednia, Salzburga, Monachium i Stuttgartu. W grudniu 1830 roku pisał do przyjaciela - Jana Matuszyńskiego: „Przeklinam chwilę wyjazdu”.

We wrześniu 1831 roku dotarł do Paryża, gdzie osiadł na stałe, zyskując niebawem europejski rozgłos. Wykonując własne utwory, utrwalał pozycję kompozytora i pianisty. Od 1839 roku stan zdrowia Chopina zaczął się pogarszać. W 1848 roku artysta odbył ostatnią podróż koncertową po Anglii i Szkocji. 16 listopada 1848 w Londynie po raz ostatni wyszedł przed publiczność. Zmarł 17 października rok później.

Od 1927 roku w Polsce jest organizowany Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina z udziałem najwybitniejszych artystów z całego świata. Jest to najstarszy na świecie monograficzny konkurs muzyczny. W przyszłym roku (2025) odbędzie się po raz dziewiętnasty.