Tysiące byłych żołnierzy AK po nadejściu wojsk sowieckich wstąpiło do Ludowego Wojska Polskiego. Wielu z nich prędzej czy później za swoją przynależność do AK poniosło rozmaite konsekwencje, ale wielu też potrafiło przystosować się do nowych czasów.

Wśród tych, którzy odnaleźli się w nowym ustroju był poeta, prozaik i tłumacz Stanisław Ryszard Dobrowolski. Urodził się 14 marca 1907 roku w warszawskiej rodzinie robotniczej. Studiował filologię polską następnie prawo na Uniwersytecie Warszawskim. W wieku 22 lat zadebiutował jako poeta na łamach dziennika „Robotnik”. Trzy lata później wydano jego tomik poezji zatytułowany „Pożegnanie Termopil”. Przyjaźnił się z Konstantym Ildefonsem Gałczyńskim i Lucjanem Szenwaldem, z którym stworzył radykalny program „sztuki uspołecznionej”, który lansował m.in. w miesięczniku „Nowa Kwadryga”.

Podczas okupacji niemieckiej włączył się w literacką działalność konspiracyjną, równocześnie jednak ukończył tajną podchorążówkę i uzyskał promocję oficerską. Jako oficer AK wziął udział w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku trafił najpierw do stalagu Lamsdorf w Łambinowicach, a następnie do oflagu Gros-Born w dzisiejszym Bornym Sulinowie.