To był jakże niezwykły z wielu względów rok 1981. Wtedy to Zdzisława Błażkowska postanowiła się przyjrzeć po radiowemu Ośrodkom Przystosowania Społecznego (Zlikwidowano je w roku 1990). To były placówki dla ludzi, którzy weszli w konflikt z prawem i po odbyciu kary mieli wrócić do zwykłego życia. "Żółte - nienawiść, brązowe - pogarda", to tytuł tej pracy wypełnionej głosami ludzi, którzy jakże wiele już w życiu przegrali i tych, którzy chcieli im pomóc. Warto w skupieniu posłuchać tego reportażu, bo pada wiele ważnych pytań, skłaniających do zawsze ważnych refleksji. Ot, pytanie - czym jest resocjalizacja? Podręczniki wiedzą, czy życie też?

Jak nie teraz, to kiedy mam ten reportaż przypomnieć? Miłośnicy kina doskonale będą wiedzieć, co mam na myśli... i na tym poprzestanę. "Kto uwierzy Najmrodzkiemu?", tak zapytałem i taki tytuł nadałem reportażowi, który powstał w listopadzie, w roku 1994. Słynny przestępca odbywał karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w Strzelcach Opolskich. Chciał otrzymać od władz więzienia przepustkę losową lub tak zwaną - nagrodową. Komisja penitencjarna, dyrekcja tej placówki - nie wyrażały zgody. Oprócz niego samego, wszyscy zastanawiali się, czy Najmrodzki "dojrzał' do wolności. Stała się rzecz niezwyczajna - oto reporterski przypadek sprawił, że mogłem "za kratami" porozmawiać z tym skazanym i nagrać, burzliwą chwilami, jego rozmowę z ludźmi, którzy mogli podjąć decyzję. Młodszym słuchaczom warto przypomnieć, że bohater reportażu był nazywany "królem złodziei" i "mistrzem ucieczek", a mało kto wie, że... wydał tom wierszy i aforyzmów "Oblicza prawdy". Niesamowity zbieg okoliczności sprawił, że krótko po nadaniu tego reportażu, Prezydent RP Lech Wałęsa, skorzystał z prawa łaski wobec Najmrodzkiego. Życie bardzo szybko dopisało tragiczny ciąg dalszy, ale do tego wrócimy już w Studiu Reportażu.