Jezioro Długie w Olsztynie od wielu tygodni w zatoce od strony Dworca Zachodniego pokryte jest zielonym kożuchem - to moczarka delikatna. Roślina ta nie jest niebezpieczna dla ludzi, ale powoduje nieprzyjemny, bagienny wygląd jeziora.

W poniedziałek olsztyński ratusz poinformował, że oczyszczanie jeziora będzie wiązało się z utrudnieniami dla mieszkańców i turystów. "Od 28 lipca wykonawca zajmie połowę parkingu przy kładce Żubra. Natomiast w pierwszych tygodniach sierpnia utrudnione będzie korzystanie ze ścieżek spacerowych i rowerowych od strony ul. Leśnej" - podano w komunikacie.

Po odłowieniu roślina będzie składowana w bezpośrednim sąsiedztwie jeziora, gdzie będzie schła. Po wyschnięciu zostanie wywieziona.

"Wszystkie utrudnienia powinny zakończyć się do 20 sierpnia. Całość prac prowadzona jest pod nadzorem naukowców z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego" - zapowiedział olsztyński ratusz.

W przesłanym PAP komunikacie ratusz poinformował, że z przyrodniczego punktu widzenia wskazane jest, żeby moczarka delikatna - nieposiadająca korzeni, a tylko włośniki czepne - była "podbierana" z wody, a nie wykaszana. To ma spowolnić proces jej odrastania. Takie odławianie moczarki będzie prowadzone na Jeziorze Długim trzeci raz, bo problem intensywnego rozrostu moczarki delikatnej występuje tu od kilku lat. Moczarka to roślina szybko rosnąca, a jej wzrost dodatkowo potęgują sprzyjające warunki; Długie jest jeziorem dobrze nasłonecznionym, nieprzepływowym i bogatym w składniki pokarmowe, woda ma dobrą przejrzystość.

Jezioro Długie to jedno z wielu olsztyńskich jezior. Olsztynianie i turyści zawsze chętnie odwiedzali położony niedaleko śródmieścia akwen. Nie ma tam kąpieliska, ale wokół są tereny do rekreacji: trasy spacerowe oraz ścieżki dla rowerzystów.

Jezioro Długie w 1972 r. było najbardziej zanieczyszczonym zbiornikiem wodnym w Polsce. Był to skutek odprowadzania do jeziora przez ponad 20 lat ścieków i wód deszczowych z pobliskiego osiedla. Zrzuty ścieków do jeziora zlikwidowano całkowicie w 1976 r., natomiast kolektory odprowadzające wody deszczowe odcięto w latach 1994-1995 podczas rozbudowy sieci sanitarnych i deszczowych służących ochronie jezior leżących w zachodniej części miasta.

Władze miasta podjęły decyzję o konieczności ratowania tego zbiornika. Rekultywacje prowadzono przy współpracy z Akademią Rolniczo-Techniczną, a potem Uniwersytetem Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie. Najpierw "płukano" jezioro wodami z sąsiedniego Jeziora Ukiel, ale bezskutecznie. W 1987 r. rozpoczęto rekultywację jeziora metodą sztucznego napowietrzania z destratyfikacją, czyli całkowitym mieszaniem wód zbiornika. Trwało to 10 lat. Przezroczystość warstw powierzchniowych liczona była w centymetrach. Doświadczenie i wyniki uzyskane po kilkunastu latach rekultywacji pozwoliły na planowanie dalszych działań, jako że utrzymujące się w jeziorze ilości fosforu ogólnego, kwalifikujące wody jeziora do III klasy czystości, nie mogły być już zmniejszone metodą napowietrzania.

W kolejnym etapie zdecydowano się na wspomaganie chemiczne, czyli strącanie nadmiaru fosforu poprzez kontrolowane wprowadzanie do wód jeziora chlorku glinu jako koagulantu. Metoda została opracowana przez dotychczasowy zespół naukowych opiekunów jeziora z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Polega ona na tworzeniu cienkiej "membrany" na powierzchni dennych osadów, która izoluje wodę jeziora od fosforanów zawartych w osadach. O skuteczności metody świadczył duży i szybki wzrost przezroczystości wody. (PAP)

autorzy: Joanna Kiewisz-Wojciechowska, Agnieszka Libudzka

jwo/ ali/ mmu/