W ostatnich miesiącach odwiedzający zamek biskupów warmińskich w Lidzbarku Warmińskim musieli korzystać ze stromych drewnianych schodów.

"Poprzedni most musiał zostać rozebrany, bo był w fatalnym stanie" - powiedziała PAP kierownik zamku w Lidzbarku Małgorzata Jackiewicz-Garniec. Dodała, że ów rozebrany most zbudowano w 1930 roku, a wyremontowano w latach 70. XX w.

"Teraz wróciliśmy do pierwotnego kształtu mostu, na czterech gotyckich ceglanych filarach, z granitowymi wspornikami, drewnianą konstrukcją z bali sosnowych, górnych pokładem z modrzewia. Co ważne, wyraźnie zaznaczone zostało miejsce, do którego most był zwodzony" - wyjaśniła Jackiewicz-Garniec i dodała, że wygląd obecnego mostu nawiązuje do tego, który w ramach pierwszych wielkich prac konserwatorskich i remontowych prowadzony był w latach 20. XX w.

Pierwotnie na zamek w Lidzbarku Warmińskim prowadził drewniany most wsparty na ceglanych podporach w części zwodzonej, przerzucony nad suchą fosą. W czasach nowożytnych w trakcie budowy barokowego pałacu na parchamie (na pasie ziemi przy fasadzie zamku), filary mostu otynkowano, dodano łuki przy filarach, by nawiązywał do form nowożytnych. Po rozbiórce pałacu, w połowie XIX w. na miejscu mostu usypano groblę. W latach 20. XX w. zlikwidowano tę groblę, odkryto średniowieczne filary, z granitowymi wspornikami i ślady po pierwotnej, drewnianej konstrukcji.

Zamek biskupów warmińskich w Lidzbarku Warmińskim jest budowlą z połowy XIV wieku, która oszczędzona przez wojny dotrwała niemal w pierwotnej postaci do naszych czasów. Zamek z racji zdobiących go gotyckich polichromii nazywany bywa malowanym zamkiem. Jego rangę kulturową i historyczną podkreśla nadanie mu miana Pomnika Historii.

Budowa nowego mostu do zamku była możliwa dzięki realizacji projektu „Konserwacja i restauracja XIV-wiecznego zamku w Lidzbarku Warmińskim – perły architektury gotyckiej w Polsce – III etap”, realizowanego z funduszy otrzymanych z Islandii, Liechtensteinu i Norwegii w ramach funduszy EOG oraz Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Współfinansowano jego budowę także ze środków Samorządu Województwa Warmińsko-Mazurskiego. (PAP)

Autorka: Joanna Kiewisz-Wojciechowska

jwo/ dki/