W wywiadach Gene Simmons nie raz zaskakiwał szczerą, a wręcz arogancką postawą i filozofią życia. Jest wielkim zwolennikiem egoizmu i jeszcze większym fanem siebie samego. „Jestem zafascynowany sobą i uwielbiam słuchać dźwięku własnego głosu. Wiele osób nie lubi samotności, ponieważ tak naprawdę nie lubią siebie, ale ja siebie kocham” - to jedna z jego słynnych wypowiedzi, która na stałe zapisała się na liście bon motów muzyka. Jako dziecko żydowskich powojennych emigrantów z Węgier, Gene długo borykał się z brakiem akceptacji rówieśników i najwyraźniej miał wiele czasu, aby tę samotność oswoić i zaakceptować.

Ta zdaje się towarzyszy mu do dziś, bowiem jak wyznał w ostatnim wywiadzie dla magazynu „Goldmine”, w jego życiu nie ma przyjaciół. „Nawet dziś, siedząc tutaj, poza Paulem Stanleyem, z którym zwykle spotykam się w sprawach dotyczących zespołu… Jak to powiedzieć, aby nie zabrzmiało to nieludzko? Cóż, powiem wprost, nie mam przyjaciół” - stwierdził 73-letni basista.

Wyjaśnił też, dlaczego feruje taki, wydawałoby się smutny osąd. „Jeśli przyjaźń jest tożsama z czymś na kształt: hej nie mam żadnych planów na popołudnie, chcesz się spotkać? Śmiało mogę powiedzieć, że bardziej interesuje mnie to, co ja będę robił, i nie zamierzam udawać, że interesuje mnie to, co ty będziesz robić. Bo, powiem wprost, nie obchodzi mnie to” - wytłumaczył swoją postawę względem quasi przyjaźni, sugerując, że w relacjach na pierwszym miejscu stawia siebie.

Choć takie wyznanie w ustach 73-letniego rockmana może wydawać się smutne, on bynajmniej nie roni łez z tego powodu. Już dawno podjął decyzję, aby nie zawiązywać zbyt bliskich, przyjacielskich relacji. Jak przyznał w jednym z wywiadów w 2006 roku, od tych woli raczej niezobowiązujące znajomości. „Nie oczekuję niczego od nikogo i nie chcę, żeby ktokolwiek przychodził do mnie ze swoimi problemami. Jesteśmy dorośli” - wytłumaczył, dodając, że wyjątkiem jest jego kolega z zespołu Paul, którego nieraz nazwał bratem z innej matki. (PAP Life)

mdn/moc/