Kiedy w 1950 roku Związek Harcerstwa Polskiego przestał formalnie istnieć i jego miejsce zajął Związek Młodzieży Polskiej, wzorowany na radzieckich pionierach, zdecydowana większość harcerzy starszych nie miała co ze sobą zrobić. Dlatego całe drużyny o profilu żeglarskim przechodziły w szeregi Ligi Morskiej, która została reaktywowana już w 1944 roku. W 1946 roku uznano Ligę Morską za stowarzyszenie wyższej użyteczności społecznej i zaczęto budować silne struktury organizacji w polskich miastach.

Powiatowa Liga Morska działała w Opolu już od października 1945 roku. Głównymi jej organizatorami byli Tadeusz Datoń i Szwarc (imię nieznane). Na nadzwyczajnym zjeździe Ligi Morskiej Okręgu Śląsko-Dąbrowskiego, który odbył się 17 lutego 1947 roku w Katowicach, a do którego to okręgu były przypisane tereny późniejszej Opolszczyzny, stwierdzono przeprowadzenie latem 1946 roku szkoleń wodnych w Opolu nad Odrą i w Turawie.

Liga Morska pierwszą swoją siedzibę miała w Opolskim Urzędzie Wojewódzkim, a później na ulicy Kołłątaja 8. W tym samym roku powstała sekcja żeglarska w Opolu, a w kolejnych latach – w Brzegu, Turawie, Koźlu, Raciborzu, Ozimku i Otmęcie. Sekcja w Opolu miała swoją siedzibę na ul. Kowalskiej nad Odrą. Pierwszymi działaczami byli: Tadeusz Datoń, Robert Czarniecki, Myśliński w stopniu st. bosmana, Flądro w stopniu kapitana, Dyrczan, Baryszcziuk, Bronisław Petryszyn, Mieczysław Sokół, Jerzy Pawłowicz i Tadeusz Werschner.

Pierwszym sprzętem pływającym, jakim dysponowała sekcja, były tzw. płaskodenki, kajaki żaglowe P-7, szalupy sześciowiosłowe, kajaki i piękny duży jacht kabinowy „Panna Wodna” o powierzchni żagla 25 m², otrzymany ze Szczecina, a przejęty po niemieckich żeglarzach. Na P-7 pływano po Odrze już w 1947 roku. Kabinowy jacht trafił do Opola w 1949 roku. Jego nazwę zmieniono na „Bryza”. Pierwsze dwa lata pływał po Odrze w Opolu, dopiero 26 czerwca 1951 roku opolscy żeglarze popłynęli w swój pierwszy spływ jachtem „Bryza” do Wrocławia.