10 grudnia 1996 roku legendarny Def Jam Records wypuszcza trzeci solowy album Redmana, jednego z moich ulubionych raperów. "Muddy Waters" to szalone rymowane zwrotki, sporo sprośnych żartów w tzw. skitach i interludach oraz rewelacyjna muzyka, która wyszła spod ręki Erica Sermona z EPMD. Czego chcieć więcej?!

Wiedziałem, że to zrobią. Wiedziałem, że warto było czekać 18 lat na kolejny długogrający krążek A Tribe Called Quest.

Dziś media żyją kolejną aferą plagiatową. Mark Ronson i Bruno Mars mogą znaleźć się w nie lada opałach, ponieważ zostali oskarżeni o to, że ich wspólne nagranie "Uptown Funk" to bardzo głęboka interpretacja zespołu Collage, który w 1983 roku wypuścił singla "Young Girls". Sprawę wyjaśniać będzie sąd.

Ale dlaczego taki wstęp? A to dlatego, że kiedy muzyczne media rozpisują się o tego typu aferach, ja żyję dziś nowym krążkiem pewnego kalifornijskiego artysty. Anderson .Paak był gościem audycji 'Czarne Jest Czarne' kilka miesięcy temu. Prezentowałem jego twórczość, a dziś mogę się delektować nowym klipem i nowym albumem. Paak to dla mnie człowiek orkiestra, który w rewelacyjny sposób łączy w zasadzie wszystkie czarne gatunki muzyczne.

31 października Anderson .Paak pokazał nam ostatni teledysk do rewelacyjnej płyty "Malibu", która wyszła 9 miesięcy temu. Chwilę przed klipem ten sam artysta prezentuje nam nowy, długogrający album "Yes Lawd" wspólnie z producentem o pseudonimie artystycznym Knxwledge. Panowie tworzą razem duet o nazwie NxWorries. O ile występy z Free Nationals, czyli żywy band, to w przypadku NxWorries mamy tutaj posamplowane beaty, pełno winylowych trzasków i do tego klimat, którego nie jest w stanie osiągnąć żaden inny duet.

I jak tutaj nie wielbić tego małego gościa, który rewelacyjnie śpiewa, ma niesamowity feeling, a do tego tak gra na perkusji, że głowa mała?!

Doczekaliśmy takich czasów, że o pierwsze wydania płyt z lat '90 coraz trudniej, dlatego wytwórnie coraz częściej dotłaczają albumy kultowych artystów tego okresu. I tak reedycja goni reedycję. Z kolei dla mnie to dobra wiadomość, ponieważ będę mógł uzupełnić własną dyskografię. Moja ulubiona artystka soulowa Erykah Badu już niebawem znów będzie grana z płyt winylowych.

Lonnie Rasheed Lynn (Common), jeden z moich ulubionych amerykańskich raperów, zaangażowany społecznie i politycznie zagrał w Białym Domu w ramach Tiny Desk Concert. To seria małych, kuluarowych występów dla garstki ludzi, które od pewnego czasu stały się dość popularne. Zaproszenie Commona jest nieprzypadkowe. Raper wielokrotnie wypowiadał się w sprawach istotnych dla Ameryki. Jego teksty mówią o wolności i równouprawnieniu Czarnych. Pisze także sporo o miłości i religii.

Ok, od razu na wstępie powiem, że nie jestem wielkim fanem tego latynoskiego artysty i kompletnie nie znam jego dyskografii, ale to, co słyszę w ostatnich dniach powoduje u mnie ciarki na plecach. Zastanawiałem się, kiedy ktoś ponownie odkryje, że współcześnie można produkować utwory kipiące funkiem i do tego tym funkiem prosto z Kalifornii. Kiedyś prekursorem takich brzmień disco, funky był legendarny Rick James, gwiazda Motown Records, autor takich hitów jak „Super Freak”.

Według danych Związku Producentów Audio Video (ZPAV) w pierwszej połowie br. polski rynek muzyczny zwiększył wartość o ponad 20 proc. do kwoty prawie 110 mln złotych. O jedną piątą wzrósł streaming oraz fizyczna sprzedaż płyt, a 37-procentowy wzrost zanotowała sprzedaż winyli. Mnie cieszy oczywiście ostatnia część tej informacji.

Dj Shadow i Mass Appeal Records wydają “Mountain Will Fall”. To nowy długogrający krążek legendy amerykańskiej muzyki. Joshua Paul Davis, czyli wspomniany Dj Shadow, po pięciu latach przerwy wraca z rewelacyjnym krążkiem, który właśnie pojawił się w mojej dyskografii.

Po raz pierwszy na najwyższym podium znaleźli się w 1989 roku, kiedy to Ameryka oszalała na punkcie debiutanckiego albumu "3 Feet High And Rising". Teraz nowojorskie trio po tak długim okresie znów okupuje pierwsze miejsce listy Rap Charts Billboardu. Wszystko dzięki płycie "And The Anonymous Nobody", która wyszła końcem sierpnia. Panowie znów grają, jak za starych dobrych czasów.

Odkąd pamiętam zawsze byłem wielkim fanem ostrych gitarowych brzmień połączonych z rapem. Rage Against The Machine to do dziś jedna z moich ulubionych kapel – i tak przechodzimy do wydarzenia, które poniekąd wstrząsnęło amerykańską sceną muzyczną.