Tego wieczoru posłuchamy premiery i reportażu z archiwum.
Sami szukali wolności, a może życie kopnęło ich tak, że nie potrafią się podnieść? Złotówki zamienili na funty, ale chodnik w każdym kraju jest tak samo twardy. Czy będąc tysiąc kilometrów od domu, można do niego wrócić? Czy trudno jest chwycić wyciągniętą w swoim kierunku dłoń? Ile razy tę dłoń można wyciągać, gdy jest notorycznie odpychana?
Iflord na północny-wschód od Londynu. Deptak, przy nim sklepy. W bramie na kartonach śpi młody chłopak. Przy nim puszka po konserwie, a w niej błyszczące monety. O takich jak on pracownicy „Barki” mówią, że jeszcze nie wie, że chce wrócić do domu. Przyjechali do Ilford i czekają na niego w Welcome Center. Codziennie pytają, czy to już dzisiaj, czy dzisiaj będzie chciał sobie pomóc. Tych, którym udaje się pomóc, jest coraz więcej. Polscy bezdomni wracają do kraju. Jedni – żeby zacząć od nowa życie z rodziną, przejść terapię, mieć dach nad głową. Inni – bo boją się, że po brexicie już tak łatwo z wyspy nie wyjadą. Ale są i tacy, którzy wrócić nie chcą, bo uparcie twierdzą, że wybierają wolność. Wolność w Ilford. Zapraszam do wysłuchania nowej pracy Agnieszki Pospiszyl: "Czyszczenie sumienia".
Po premierze sięgniemy po reportaż z archiwum. W roku 2007 nagrałem audycję: "Fabryka, czyli kiedyś wam pokażę". A to było tak, że w podopolskiej firmie ludzie zastrajkowali, bo mieli dość zarabiania 800 zł miesięcznie. Niezwykłą popularność zyskała wtedy piosenka wyśpiewana przez Kasię z zespołu "Nutshell", opisująca pracę i życie w tym miejscu. I nie tylko. Co i jak się zmieniło? A to już, jak zwykle, sami Państwo ocenią.
