Ilona Wiśniewska pochodzi z Prószkowa koło Opola. Gdy odkryła w sobie duszę podróżnika, podążyła do miejsc, które zawsze są nie dość odkryte, do ludzi, którzy świat chłoną inaczej niż my.

Trzy lata temu (żałuje, że tak późno!) zaprzyjaźniła się z Sokratesem, Arystotelesem, Platonem i wieloma innymi panami, których głównym zajęciem było myślenie. A ona też bardzo lubi filozofować.

Wcześniej, wiele lat wcześniej, zaczęła "pisać" ikony, chociaż nie oburza się, gdy ktoś mówi, że je maluje. Nie ma artystycznego wykształcenia, ale wszystkiemu sama dodaje artystycznego blasku - od ścian w mieszkaniu - po przedmioty, które czynią go uroczym, przytulnym, zakątkiem. To w nim, choć trudno to sobie wyobrazić, kilkumetrowy krzyż z figurą Jezusa, udało się jej swego czasu pięknie odrestaurować.

Pisze wiersze, by opisać zmagania z okrutnym losem, poszukuje ważnych i pięknych słów, by pamięć o rodakach przetrwała. Nysanka, Janina Johnson, to energiczna starsza pani, która mówi, że "wydreptała" w urzędach pomniki i tablice, poświęcone ofiarom ludobójstwa na Kresach. Ona sama ocalała z rzezi na Wołyniu i doświadczyła wielu innych tragedii, które przyniosła II wojna światowa.

Do tego miejsca, „przytulonego” przecież do Śląska Opolskiego, pielgrzymują trzy narody. Ale nie tylko, bo można tam spotkać ludzi z całego świata. Historia tego miejsca pisze się już od trzystu lat, ale był czas, gdy zrównano je z ziemią.

Lucjan Rydel, Pan Młody z "Wesela", był jej dziadkiem, a babcią - Panna Młoda, Jadwiga Mikołajczykówna. I jakby tego było mało, jest spokrewniona z większością postaci z wielkiego dzieła Stanisława Wyspiańskiego.

Zanim zaczniemy słuchać, warto przypomnieć sobie słowa księdza Marka Dziewieckiego: "To droga dla tych, którzy mają odwagę podążać za największymi pragnieniami własnego serca i którzy potrafią stawiać sobie mądre wymagania". Potwierdzenie usłyszymy w reportażu Eweliny Rusin-Różyckiej, pt. "Moja przygoda z Bogiem". To poruszająca opowieść młodego człowieka o upadku na dno, o pokucie i drodze do wiary... i cudzie zwykłego, uczciwego życia.

Pani Rozalia ze Strzelec Opolskich ma 79 lat. Mieszka w jednym pokoju z córką i wnuczkiem. Oboje – dorosła córka i 3-letni Karolek – są niepełnosprawni. To na pani Rozalii w dużej mierze spoczywa ciężar utrzymania trzyosobowej rodziny. Starsza pani do pracy fizycznej nie pójdzie, ale robi to, co może i umie – wełniane kapcie i skarpetki.

Dlaczego w sercu nosimy smaki z dzieciństwa? Jakie znaczenie miał stół w kuchni? Czy koń, który nie mówi, może skłonić dziecko z Niemiec do nauki języka polskiego? A czy konfitury z malin mogą być rodzinną pamiątką? Co emeryci mieszają w biksie? (a podobno idzie do niej wrazić roztomaite klamory) A co jest najważniejsze w życiu człowieka, który skończył 92 lata, a przez większość z nich wiosłami brzegi Odry łączył?

Tym razem Andrzej Hamada, nestor opolskich architektów, odkryje przed nami kartki ze swego pamiętnika i poprowadzi w krainę rodzinnych wspomnień, jakże mocno, jakże trwale związanych ze świętami Bożego Narodzenia.

To historia o miłości do muzyki, o pasji, która zdeterminowała życiowe losy Piotra Skrzypulca.