Pierwsza długogrająca płyta Artysty, który już był prezentowany w audycji w późniejszym, bardziej progresywnym i mniej znanym wydaniu, ale i tu, poza dwoma oczywistymi przebojami (m.in. najsłynniejszym "Zegarmistrzem światła") będziemy mieli okazję poznać i przekonać się, że Tadeusz Woźniak nigdy nie był muzykiem jednowymiarowym i przewidywalnym, a pozornie poetycko-akustyczny, jak dzisiaj byśmy powiedzieli "songwriterski" repertuar, potrafił zaaranżować i podać w formie daleko bogatszej.

Podobnie jak w przypadku Tadeusza Woźniaka jest to kolejne spotkanie z Jackiem Lechem i chociaż płyta sygnowana jest na froncie jako solowa, towarzyszy mu tu zespół Czerwono-Czarni, z którego się wywodzi i nie pozostaje to bez wpływu na muzykę, ukazując zarazem, jak dobry był too zespół nie tylko akompaniujący solistą, ale grupa, która mogła osiągnąć wiele z mocnym liderem za mikrofonem.